برای هر سازمان تجاری که به بازار خارجی به عنوان بخشی از استراتژی صادرات خود نگاه می کند، راه اندازی زنجیره تامین و بازاریابی آن بخش مهمی از فرآیند اولیه را تشکیل می دهد که هجوم اولیه او را به بازارها تعیین می کند.

در حالی که انجام تجارت در بازارهای خارجی بسیار سودآور است، هزینه اولیه بازاریابی می تواند بسیار بالا باشد تا زمانی که حجم کسب و کار به اندازه کافی افزایش یابد تا نوع هزینه های انجام شده را توجیه کند. با این حال، هزینه ها با نگاه به پتانسیل بلندمدت کشور و بازار صادرات قابل توجیه است.

هر بازار در هر کشور منحصر به فرد است و مشخصه یا تحت تأثیر اخلاق محلی، فرهنگ و شیوه های سنتی است. در بیشتر موارد، صادرکنندگان در ابتدا مستقر یا دفاتر خود را در کشورهای خارجی باز می‌کنند تا زمانی که بتوانند حجم کافی را اضافه کنند. آنها یک دوره منحنی یادگیری را پشت سر می گذارند که در آن بازارها، نیازهای مشتری را درک می کنند و این به آنها کمک می کند تا پیشنهادات خود را در زمان های آینده تنظیم کنند. با این حال، برای صادرکنندگان ضروری است که بتوانند نمایندگان یا آژانس های بازاریابی مناسب را در کشور خارجی بیابند که قادر به بازاریابی محصولات خود، رزرو سفارشات مشتریان و کمک به نهایی کردن مذاکرات باشند. چنین نمایندگان تجاری یا آژانس های بازاریابی را می توان از طریق منابع مختلف تهیه کرد. در بیشتر موارد، نمایشگاه‌ها و نمایشگاه‌ها بهترین مکان برای ملاقات با متخصصان مربوطه در حوزه تخصصی مذکور هستند. علاوه بر دایرکتوری تجاری و فهرست ها نیز جزئیاتی از بازیکنان در بازار ارائه می شود.

با این حال، صادرکنندگان باید زمان بگذارند تا به بازار خارجی سفر کنند، در بازار حضور داشته باشند، پتانسیل ها را درک کنند و بتوانند شرکای مناسب را انتخاب کنند.

پس از نهایی شدن طرح بازاریابی و شناسایی عوامل بازاریابی، وظیفه بعدی صادرکننده این است که یک مدل زنجیره تامین را راه اندازی کند تا بتواند به بازارهای خارجی خدمات رسانی کند. وجود این ترتیب قبل از شروع ابتکارات بازاریابی ضروری است، زیرا نمی توان مشتریانی را منتظر محصولات داشت، به خصوص در مورد صادراتی که مستلزم زمان طولانی تری است. کسب و کارها برای مدت طولانی انتصاب توزیع کننده را به عنوان مدلی از زنجیره تامین که به خوبی در سراسر جهان کار می کند، تمرین کرده اند.

بنابراین اساساً در اینجا ما در مورد امضای دو قرارداد فروش صادراتی مختلف صحبت می کنیم. در وهله اول، صادرکنندگان باید یک نماینده فروش یا نماینده فروش و یک توزیع کننده کشوری را شناسایی و ثبت نام کنند. در برخی از بازارها ممکن است یک توزیع کننده با نمایندگی بازاریابی بیابید که یک بازیگر مسلط در بازار است که در این صورت شما می توانید از معامله با یک نمایندگی سود ببرید.

تفاوت زیادی بین دو قرارداد مورد نیاز در موارد فوق وجود دارد که نقش ها و مسئولیت ها و همچنین تعهدات در هر دو مورد کاملاً متفاوت است .

به غیر از دو کانال فوق، صادرکنندگان گاهی اوقات از نمایندگی های فروش محموله نیز استفاده می کنند. هنگامی که صادرکننده در ابتدا احساسی از بازارها پیدا می کند و به دنبال جذب مشتریان است، باید سهام را در دسترس خود نگه دارد تا بتواند تحویل فوری به مشتری جدید ارائه دهد و به سفارشات کیف کمک کند. در چنین مواردی صادرکننده از یک نماینده محموله استفاده می کند که محموله را از طرف صادرکننده وارد و نگهداری می کند. پس از دریافت سفارشات و تحویل محموله، نماینده مرسوله، مبلغی را از مشتری دریافت می کند و به نوبه خود مبلغ دریافتی را پس از حفظ میزان حاشیه توافق شده طبق توافق وی، به صادرکننده باز می گرداند. در چنین مواردی تا زمانی که توسط عامل محموله برای مشتری صورت‌حساب نشده باشد، سهام در مالکیت صادرکننده است. نماینده محموله فقط به عنوان نگهبان کالا عمل می کند و هیچ گونه مالکیت دیگری ندارد. او یک شخص حقوقی برای صادرکننده فراهم می کند تا کالا را به کشور خارجی ارسال کند و خدمات زنجیره تامین را طبق دستورالعمل صادرکننده مدیریت می کند. تمامی مسئولیت، ریسک شامل بازاریابی، قیمت گذاری، جمع آوری و انحلال سهام بر عهده صادرکننده است.