معرفی

به طور گسترده مشخص شده است که دانش یک جنبه مهم برای توسعه یک اقتصاد است. ما شاهد تحولات زیادی هستیم که به سرعت در جامعه ما اتفاق می افتد. هر روز می بینیم که بیشتر و بیشتر به دانش وابسته می شویم. اگر در جوامع ما این گونه باشد، سناریو برای سازمان ها تفاوت چندانی ندارد. امروزه، اگر از مدیریت ارشد خواسته شود که بر منبع واحدی که برای سازمانشان برای دستیابی و حفظ مزیت رقابتی حیاتی است، خط بکشد، اکثر آنها «دانش» را انتخاب خواهند کرد . با چنین اهمیتی برای دانش، مدیریت آن به یک دغدغه جدی برای سازمان ها تبدیل شده است. سازمانی که بتواند فرآیند عالی برای مدیریت دانش ایجاد کند، مطمئناً نسبت به رقبای خود برتری رقابتی خواهد داشت.

توافق بر تمرکز موجود توسط سازمان ها و ماهیت رقابت شدید، یکی از فعالیت های حیاتی آن ها مدیریت دانش است.

فعالیت های دانشی

مدیریت دانش (KM) را نمی توان با یک فعالیت مشخص به دست آورد. این شامل مجموعه ای از فعالیت ها است. اینها معمولاً به عنوان فعالیت های دانش نامیده می شوند. استفاده از فعالیت های دانش در منابع مرتبط با دانش که محدود است و از طریق انتخاب گسترده ای از جنبه ها به آن کمک می شود، منجر به مدیریت دانش می شود.

مطالعات تحقیقاتی تعدادی از فعالیت‌های دانش را نشان می‌دهند که مهم هستند. برخی از آنها به شرح زیر است:

• کسب دانش
• استفاده از دانش
• انتخاب دانش
• انتقال دانش
• ایجاد دانش
• درونی سازی دانش

مطالعات پژوهشی حاکی از آن است که انتقال دانش در بین این فعالیت‌ها مستحق بیشترین توجه است تا سازمان‌ها بتوانند دانش را با موفقیت مدیریت کنند.

انتقال دانش

انتقال دانش از یک عضو به عضو دیگر سازمان مستلزم انتقال دانش است. اگرچه این یک تعریف ساده شده است، انتقال دانش خود یک فرآیند پیچیده است. ابتدا باید توجه داشت که دانش منتقل شده صحیح است و همچنین باید به اعضای مناسب سازمان برسد. علاوه بر این، زمان و شکل دانشی که منتقل می شود نیز باید دقیق باشد. بالاتر از همه این جنبه ها، هزینه این حمل و نقل باید در حد قابل قبول باشد. وقتی همه اینها به دست آمد، انتقال دانش را می توان موفقیت آمیز نامید. بنابراین برای به دست آوردن سود مدیریت دانش، بسیار مهم است که انتقال دانش باید با موفقیت انجام شود.

در مرحله موجود که فناوری ها به سرعت در حال توسعه برای به اشتراک گذاری اطلاعات هستند، سازمان ها تاکید بیشتری بر انتقال دانش دارند. علاوه بر این، باید توجه داشت که دانش ایجاد شده در هنگام انجام فرآیند انتقال، به دستیابی به عملکرد بهتر برای یک سازمان کمک می کند. نگهداری دانش در محل مبدأ هیچ فایده ای ندارد. باید به محلی منتقل شود که بتوان از آن به نفع سازمان بهره برداری کرد. چنین بهره برداری برای سازمان ارزش ایجاد می کند که به نوبه خود مزیت رقابتی مورد نیاز را برای آن به ارمغان می آورد. بنابراین، ضروری است که یک سازمان برای فرآیندی که هدف آن دستیابی به انتقال دانش است، پایه و اساس محکمی قرار دهد.