چرا اکنون یا هرگز برای شرکت هاست که CSR و رویکردهای اجتماعی خود را تغییر دهند؟

از آنجایی که جهان به دلیل بحران ناشی از همه‌گیری ناشی از شیوع کووید 19 بی‌ثبات‌تر و متلاطم‌تر می‌شود، مهم است که شرکت‌ها چه کاری باید انجام دهند و نقش رهبران تجاری در دستیابی به جامعه مهم است.

در واقع، همانطور که در ایالات متحده و جاهای دیگر و اخیراً در هند می‌بینیم، ناآرامی‌های توده‌ای و ناآرامی‌های اجتماعی آسیب‌هایی را بر بافت اجتماعی وارد می‌کنند.

چه جنبش زندگی سیاهپوستان در ایالات متحده مهم باشد، چه اعتراض دانشجویان در هنگ کنگ یا محاصره مستمر کشاورزان پایتخت ملی در هند، آنچه که ما شاهد آن هستیم، طغیان بی‌سابقه‌ای از خشم و خشم مدنی نسبت به آنچه طرف‌های آسیب دیده هستند، است. فکر کنید ظلمی در حق آنها شده است.

در این زمینه، بیش از هر زمان دیگری دلیلی وجود دارد که شرکت‌ها تا حد امکان حساس و وظیفه‌شناس باشند، زیرا برخی از این جنبش‌ها، از جمله اعتصابات عمومی در فرانسه و تحریک کشاورزان ناشی از احساسات اساساً ضد شرکتی است.

در واقع، اکنون یا هرگز برای بسیاری از قربانیان قدرت شرکتی است و مسئولیت اجتماعی شرکت اهمیت جدیدی پیدا می کند.

حرکت فراتر از ایدئولوژی ها و رسیدن به سازش واقع بینانه با جامعه

برای شروع، در حالی که به راحتی می توان گفت که شرکت ها باید بر اساس ارزش ها و انسانیت هدایت شوند، در عمل، اغلب یک دنبال سخت برای کسب سود است که انگیزه کسب و کار را ایجاد می کند.

بنابراین، مهم است که توجه داشته باشید که انتظار از کسب و کار بزرگ و در این مورد، هر تاجری که از الزامات سود چشم پوشی کند، یک تفکر آرزویی است.

از سوی دیگر، مشکلات مبرم و واقعی برای مردم وجود دارد و از این رو باید به برخی مشکلات، اگر نگوییم همه آنها، رسیدگی و رفع شود.

بنابراین، چگونه می توان آنچه را که اساساً یک مبارزه ناامیدکننده بین دو افراط از ایدئولوژی است، آشتی داد؟

پاسخ به این امر در ایجاد تعادل بین تعقیب غافلگیرانه سود توسط شرکت ها و رویاهای اتوپیایی افرادی است که با آنها می جنگند. به عبارت دیگر، مصالحه باید به شیوه ای واقع گرایانه حاصل شود که در آن آرمان شهر برای رئالیست ها نوعی آلترناتیو پدیدار شود.

البته گفتن این کار آسان تر از انجام آن است زیرا کل نظام اقتصادی جهان (به استثنای چند کشور کمونیستی و سوسیالیستی) با شعار سود بیش از همه هدایت می شود.

با این حال، آنچه ما پیشنهاد می کنیم، یک مدل مردم قبل از سود است که می تواند به بشریت کمک کند.

چگونه یک آرمان شهر برای رئالیست ها در عمل به نظر می رسد و جزئیات رویکردهای CSR خاص

با حرکت به سمت جزئیات، شرکت‌ها می‌توانند و باید رویه‌های CSR یا مسئولیت اجتماعی شرکتی خود را فعال کنند و با ارتباط مستقیم با جامعه، آنها را به سطح بعدی برسانند.

به عبارت دیگر، این زمان برای CSR است که به نام خود عمل کند و بحران حاد ناشی از کووید می تواند کاتالیزوری باشد که می تواند یک قرارداد اجتماعی جدید بین تجارت بزرگ و جامعه ایجاد کند.

این به معنای دور شدن از مدل نئولیبرال اقتصاد و ورود به پارادایم سرمایه‌داری دموکراتیک انسانی‌تر است.

علاوه بر این، بحران کووید، خطوط گسل سرمایه داری را به منصه ظهور رسانده است و از این رو، بهتر است اکنون به چنین کاستی هایی رسیدگی شود.

همانطور که گفته می شود، هرگز اجازه ندهید یک بحران از بین برود، و از این رو، ما می توانیم از بحران کنونی به عنوان فرصتی برای رفع نقص سیستم های فعلی خود استفاده کنیم.

یک قرارداد اجتماعی جدید که در آن ابتکاراتی مانند UBI یا درآمد پایه جهانی، اشتغال تضمین شده، مراقبت های بهداشتی برای همه، تامین اجتماعی کافی، و فعالیت های تجاری مسئول زیست محیطی می تواند راه درازی در برآورده کردن آرزوهای مردم بدون آسیب رساندن به خطوط پایین شرکت ها داشته باشد.

اینها ویژگی هایی هستند که اکنون سازمان CSR می تواند از آنها استفاده کند.

چرا رهبران کسب و کار باید اکنون صحبت کنند؟

با این حال، باید نقش رهبران تجاری را در چنین مواقعی از ناآرامی های توده ای بررسی کرد.

رهبران کسب و کار به دلیل جایگاه اجتماعی خود در موقعیت خوبی برای تأثیرگذاری بر گفتمان و سیاست عمومی هستند و از این رو لازم است در این مواقع بحرانی گام بردارند.

با این حال، متأسفانه یادآوری می شود که این امر در عمل اتفاق نمی افتد و از این رو باید برای موضع گیری آنها فشار وارد کرد.

به عنوان مثال، در ایالات متحده، ما بیشتر و بیشتر شاهد هستیم که Honchos شرکتی به جای مخالفت با اقدامات ناعادلانه، کناره گیری می کنند.

حتی در هند، بسیاری از رهبران کسب و کار از انتقاد از دولت در مورد مدیریت بیماری همه گیر بیزار بودند.

البته، همانطور که قبلاً اشاره کردیم، ما در مورد یک تناقض اساسی صحبت می کنیم و اینکه راه حل های مشکلات فعلی ما در تغییر وضعیت موجود است که ممکن است به شیوه ای واقع بینانه امکان پذیر باشد یا نباشد.

این دلیلی است که ما از فعالیت‌های CSR عملی و قابل دست‌یابی استفاده می‌کنیم و امیدواریم که بتوانیم قبل از اینکه خیلی دیر شود، به گوشه و کنار بپردازیم. در واقع، بسیاری از شرکت‌ها حتی برای کمک به Covid مایل بودند.

نتیجه

در نهایت ، یکی از جنبه‌های مهم اینکه چرا CSR باید با گذشت زمان تغییر کند این است که اگر سود تنها انگیزه بود و به ضرر جامعه محقق می‌شد، به زودی جامعه‌ای برای وجود کسب‌وکار باقی نمی‌ماند .

به همین ترتیب، اگر ما به آلودگی محیط زیست ادامه دهیم، یک ضربه از طبیعت وارد می شود، چیزی که اکنون در حال رخ دادن است.

از این رو، بحث ما این است که تغییر جهت به نفع کسب و کارها است و اکنون زمان اقدام است.

برای نتیجه گیری، خطرات واقعاً زیاد است، زیرا ما به دنیای پس از همه گیری می رویم.