مشکل دزدی دریایی دیجیتال

در سال‌های اخیر، دنیای شرکت‌ها نسبت به سرقت مالکیت معنوی و دزدی دیجیتالی که بر درآمدهای آنها تأثیر می‌گذارد و سود آنها را از بین می‌برد، محتاط بوده است .

برای درک اینکه چگونه دزدی دریایی دیجیتال بر مشاغل تأثیر می گذارد، مورد مایکروسافت را در نظر بگیرید که با نسخه جدیدی از سیستم عامل اختصاصی خود یا مجموعه محصولات پرفروش Office خود عرضه می شود. حال اگر این نرم افزار دزدی شود و در بازار سیاه فروخته شود، مایکروسافت ضرر می کند زیرا کسانی که از نرم افزار دزدی استفاده می کنند هیچ پولی به شرکت پرداخت نمی کنند. به این ترتیب، کسب‌وکارهایی مانند مایکروسافت مقادیر زیادی پول را از دست می‌دهند که در غیر این صورت به خزانه‌های آن‌ها سرازیر می‌شد.

در واقع، مشکل دزدی دریایی در سراسر جهان و به ویژه در آسیا آنقدر شایع است که تخمین زده می‌شود که تقریباً 30 تا 40 درصد از کل نرم‌افزارها غیرقانونی هستند. این نشان‌دهنده بزرگی مشکل برای شرکت‌هایی است که اکنون با ارگان‌های صنعتی و همکاری با سازمان‌های دولتی برای مبارزه با دزدی دریایی همکاری می‌کنند.

علاوه بر این، در کشورهایی مانند چین، بیش از نیمی از موسیقی، ویدیو، بازی‌های رایانه‌ای و نرم‌افزار غیرقانونی است و این بدان معناست که کسب‌وکارهایی مانند مایکروسافت که به درآمدهای حاصل از فروش نرم‌افزار خود متکی هستند، به‌دلیل دزدی دیجیتال ضرر زیادی می‌کنند.

مشکل سرقت مالکیت معنوی

دومین مشکلی که به موارد فوق مربوط می شود سرقت مالکیت معنوی است. اگرچه این به اندازه دزدی دیجیتالی آشکار نیست که توسط دزدان دریایی مخفی که خارج از قلمرو اقتصادهای رسمی فعالیت می کنند، انجام می شود، دزدی مالکیت معنوی شکل موذیانه ای از دزدی دریایی پیچیده را نشان می دهد. برای در نظر گرفتن اینکه چگونه این کار می‌کند، شرکت‌های بزرگ داروسازی مانند فایزر، مرک، و جانسون و جانسون مبالغ هنگفتی را برای تحقیق و توسعه داروهای جدید سرمایه‌گذاری می‌کنند. با این حال، بسیاری از کشورها کنترل های کافی بر روی محصولات کپی این داروها ندارند، که منجر به سرقت کامل مالکیت معنوی می شود، زیرا مقلدان نسخه های خود از این داروها را تولید می کنند که منجر به از دست دادن درآمد این شرکت های عمده دارویی می شود. البته، این وضعیت در کشورهایی مانند هند که خود دولت به جای ثبت اختراع محصول، اختراعات فرآیندی را تشویق می‌کند، کمی متفاوت است، به این معنی که رقبا می‌توانند همان محصولی را که رقبای خود عرضه کرده‌اند، با فرآیندی متفاوت بسازند و بنابراین، هیچ شرکتی انحصار انحصاری روی محصولات خود را ندارد. این موضوع کاملاً متفاوت است و در اینجا به ذکر این نکته بسنده می‌شود که این مقاله در مورد سرقت مالکیت معنوی که خارج از محدوده قانون اتفاق می‌افتد بحث می‌کند و نه مواردی مانند هند و سایر کشورهای در حال توسعه که سیاست رسمی حاکم بر مالکیت معنوی دارند.

برخی از گام های اخیر که توسط شرکت های چند ملیتی برداشته شده است

بنابراین، شرکت های چندملیتی غربی در مواجهه با دزدی دیجیتال و سرقت مالکیت معنوی چه باید بکنند؟ برای شروع، بسیاری از شرکت‌های چندملیتی با دولت‌های بازارهای نوظهور یا کشورهای در حال توسعه لابی می‌کنند تا خلأهای موجود در قوانین را تشدید کنند و مهم‌تر از آن، مکانیسم‌های اجرای قانون موجود را تقویت کنند تا از دانش معنوی و مالکیت معنوی آنها محافظت شود .

علاوه بر این، بسیاری از شرکت‌های چندملیتی به روش‌های مبتکرانه و پیچیده حفاظت از سرمایه فکری خود متوسل می‌شوند که در آن نرم‌افزار را کدگذاری می‌کنند تا کپی و دزدی دریایی غیرممکن شود. آنها همچنین اطمینان می‌دهند که داروهایشان تحت پتنت‌های فرآیندی سخت‌گیرانه قرار می‌گیرند، به این معنی که به دلیل این تضمین‌ها، ساخت داروی مشابه در فرآیندی متفاوت برای رقبا دشوار می‌شود. جدای از این، بسیاری از شرکت‌های چندملیتی از شرکت‌های کشورهای در حال توسعه شکایت کرده‌اند و در مجامع بین‌المللی و همچنین دادگاه‌های ایالات متحده برنده شکایت شده‌اند، که امیدوارند برای کسانی که چنین رفتاری را انجام می‌دهند، بازدارنده باشد. اگرچه اینها برخی از مراحل و اقداماتی هستند که هنوز در مراحل ابتدایی خود هستند،