عملکرد یک سازمان تا حد زیادی به شیوه های HRM بستگی دارد که یکی از اجزای اصلی آن شیوه های طراحی شغل است. سازمان هایی مانند Imation، زیراکس و غیره با طراحی مشاغل چالش برانگیز و جالب به کارکنان خود انگیزه می دهند. طراحی شغل فرآیند واگذاری وظایف به یک شغل خاص با در نظر گرفتن وابستگی متقابل آن وظایف با مشاغل دیگر است. شیوه های طراحی شغل می تواند بر انگیزه کاری و عملکرد کارکنان از طریق افزایش راندمان کاری از طریق تخصص شغلی تأثیر بگذارد. این شیوه ها به دلیل تغییرات محیط کسب و کار، افزایش نقش فناوری اطلاعات، انعطاف پذیری نیروی کار و تغییرات تکنولوژیک تکامل یافته و در حال تغییر دائمی هستند.
مدل ویژگی های شغلی چارچوبی را نشان می دهد که چگونه شیوه های طراحی شغل موثر می تواند منجر به بهبود انگیزه کاری و رضایت کارکنان شود و در نتیجه منجر به بهبود عملکرد سازمانی شود.
منبع: Work Redesign توسط JR Hackman و G.Oldham
- تنوع مهارتی: به میزان استفاده کارکنان از مهارت ها و استعدادهای مختلف برای انجام وظایف مختلف برای برآوردن نیازهای یک شغل اشاره دارد.
- هویت وظیفه: به میزانی اشاره دارد که یک کار را می توان به طور کلی کامل کرد یا می تواند در یک قطعه کار قابل شناسایی تکمیل شود.
- اهمیت وظیفه: به میزان تأثیر یک شغل بر سازمان یا جامعه اشاره دارد.
- خودمختاری: مشاغلی که دارای درجه بالایی از خودمختاری هستند، آزادی فوق العاده ای در انجام الزامات وظیفه ارائه می دهند.
- بازخورد شغلی: به میزانی اشاره دارد که کارکنان بر اساس تجربیات خود در آن شغل، بازخوردی در مورد اینکه چگونه وظایف خود را به خوبی انجام می دهند، ارائه می دهند.
طراحی شغل لزوماً نیازی به افزایش انگیزه کاری کارکنان ندارد زیرا تحت تأثیر تفاوت های فردی قرار می گیرد. عواملی مانند شایستگی کارکنان، رضایت آنها از محیط کاری و نیازهای رشد آنها بر میزان انگیزه کارکنان تأثیر می گذارد.
استراتژی های طراحی شغل که انگیزه کاری را بهبود می بخشد:
- چرخش شغلی: نوعی تمرین طراحی شغل است که در آن کارکنان از یک شغل به شغل دیگر منتقل می شوند. چرخش شغلی به کاهش خستگی شغلی کمک می کند و به ایجاد نیروی کار انعطاف پذیر کمک می کند. چرخش شغلی کارمندان چند ماهه ایجاد می کند.
- افزایش شغل: در مورد افزایش تعداد وظایف در یک شغل برای یک کارمند است. این به بهبود کارایی و انعطاف پذیری کار کمک می کند.
- غنی‌سازی شغل: زمانی اتفاق می‌افتد که به کارمندان مسئولیت‌های بیشتری برای برنامه‌ریزی، هماهنگی و برنامه‌ریزی کار خود واگذار می‌شود.
- گزینه های برنامه کاری جایگزین: برنامه کاری را با توجه به راحتی کارمندان طراحی کنید تا بتوانند زمان کار و زمان شخصی خود را متعادل کنند. اینها ممکن است به شکل زیر باشند:
- هفته های کاری فشرده: این به معنای کاهش تعداد روزهای کاری با ثابت نگه داشتن تعداد ساعات کار است.
- هفته کاری کوتاهتر: این یعنی کاهش ساعات کاری در هفته، مثلاً از 40 ساعت به 35 ساعت.
- Flexitime: به کارمندان امکان می دهد گزینه های برنامه ریزی انعطاف پذیری داشته باشند که در آن زمان ورود و خروج از سازمان خود را تعیین می کنند.
- دورکاری: به کارمند اجازه می دهد تا کارهای خود را از طریق رایانه هایی که با دفاتر آنها مرتبط است انجام دهد.
بدون نظر