اصطلاح ” سطوح مدیریت ” به خط مرزی بین پست های مدیریتی مختلف در یک سازمان اشاره دارد. تعداد سطوح در مدیریت با افزایش اندازه کسب و کار و نیروی کار افزایش می یابد و بالعکس. سطح مدیریت زنجیره ای از فرماندهی، میزان اختیارات و موقعیتی که هر پست مدیریتی از آن برخوردار است را تعیین می کند. سطوح مدیریت را می توان در سه دسته کلی طبقه بندی کرد:

1. سطح عالی / سطح اداری
2. سطح متوسط ​​/ اجرایی
3. مدیران سطح پایین / نظارتی / عملیاتی / خط اول 

مدیران در تمامی این سطوح وظایف مختلفی را انجام می دهند. نقش مدیران در هر سه سطح در زیر مورد بحث قرار می گیرد:

سطوح مدیریتی _ _ _ _

1. سطح بالای مدیریت

   متشکل از هیئت مدیره، مدیر عامل یا مدیر عامل است. مدیریت ارشد منبع نهایی اقتدار است و اهداف و سیاست های یک شرکت را مدیریت می کند. زمان بیشتری را به برنامه ریزی و هماهنگی عملکردها اختصاص می دهد.

   نقش مدیریت ارشد را می توان به شرح زیر خلاصه کرد:

   1. مدیریت ارشد اهداف و سیاست های کلان شرکت را تعیین می کند.
   2. دستورالعمل های لازم را برای تهیه بودجه بخش، رویه ها، جدول زمانی و غیره صادر می کند.
   3. این برنامه ها و سیاست های استراتژیک را برای شرکت آماده می کند.
   4. برای مدیران سطح میانی یعنی مدیران ادارات منصوب می شود.
   5. فعالیت های تمام بخش ها را کنترل و هماهنگ می کند.
   6. همچنین مسئول حفظ ارتباط با دنیای خارج است.
   7. راهنمایی و جهت می دهد.
   8. مدیریت ارشد نیز در قبال سهامداران نسبت به عملکرد شرکت مسئول است.

2. سطح میانی مدیریت

   مديران شعب و مديران بخش ها سطح مياني را تشكيل مي دهند. آنها در برابر مدیریت عالی برای عملکرد بخش خود مسئول هستند. آنها زمان بیشتری را به وظایف سازمانی و هدایتی اختصاص می دهند. در سازمان‌های کوچک، تنها یک لایه از سطح میانی مدیریت وجود دارد، اما در شرکت‌های بزرگ، ممکن است مدیریت سطوح ارشد و میانی پایین‌تر وجود داشته باشد. نقش آنها را می توان به عنوان –

   1. آنها برنامه های سازمان را مطابق با سیاست ها و دستورالعمل های مدیریت عالی اجرا می کنند.
   2. برای زیرمجموعه های سازمان برنامه ریزی می کنند.
   3. آنها در استخدام و آموزش مدیریت سطوح پایین شرکت می کنند.
   4. آنها سیاست ها را از مدیریت سطح بالا تا سطوح پایین تر تفسیر و توضیح می دهند.
   5. آنها مسئول هماهنگی فعالیت ها در بخش یا بخش هستند.
   6. همچنین گزارش های مهم و سایر داده های مهم را به مدیریت سطح بالا ارسال می کند.
   7. آنها عملکرد مدیران خردسال را ارزیابی می کنند.
   8. آنها همچنین مسئول الهام بخشیدن به مدیران سطوح پایین تر برای عملکرد بهتر هستند.

3. سطح پایین مدیریت

   سطح پایین به عنوان سطح نظارتی / عملیاتی مدیریت نیز شناخته می شود. این سازمان متشکل از سرپرستان، سرکارگر، افسران بخش، سرپرست و غیره است. به گفته RC Davis ، “مدیریت نظارتی به آن دسته از مدیران اطلاق می شود که کار آنها باید عمدتاً با نظارت شخصی و هدایت کارکنان عملیاتی باشد”. به عبارت دیگر، آنها به وظیفه هدایت و کنترل مدیریت می پردازند. فعالیت های آنها عبارتند از –

   1. واگذاری مشاغل و وظایف به کارگران مختلف.
   2. آنها کارگران را برای فعالیت های روزانه راهنمایی و آموزش می دهند.
   3. آنها مسئول کیفیت و همچنین کمیت تولید هستند.
   4. همچنین مسئولیت حفظ روابط خوب در سازمان به آنها سپرده شده است.
   5. آنها مشکلات، پیشنهادات و درخواست های توصیه ای و غیره را به سطوح بالاتر و اهداف و مقاصد سطح بالاتر را به کارگران منتقل می کنند.
   6. آنها به حل مشکلات کارگران کمک می کنند.
   7. آنها زیردستان را نظارت و راهنمایی می کنند.
   8. آنها مسئول ارائه آموزش به کارگران هستند.
   9. آنها مواد، ماشین آلات، ابزار و غیره لازم را برای انجام کارها ترتیب می دهند.
   10. آنها گزارش های دوره ای از عملکرد کارگران تهیه می کنند.
   11. آنها نظم و انضباط را در شرکت تضمین می کنند.
   12. آنها به کارگران انگیزه می دهند.
   13. آنها سازنده تصویر شرکت هستند زیرا در تماس مستقیم با کارگران هستند.