در طی چند دهه بزرگ، عواملی مانند رشد اندازه واحد تجاری، جدایی مالکیت از مدیریت، رقابت فزاینده و غیره منجر به افزایش تقاضا برای مدیران حرفه‌ای شده است. وظیفه مدیر کاملا تخصصی بوده است. در نتیجه این تحولات، مدیریت به مرحله ای رسیده است که همه چیز باید به صورت حرفه ای مدیریت شود.

یک حرفه ممکن است به عنوان شغلی تعریف شود که نیاز به دانش تخصصی و آمادگی های آکادمیک فشرده دارد که ورود به آن توسط یک نهاد نمایندگی تنظیم می شود. ملزومات یک حرفه عبارتند از:

1. دانش تخصصی – یک حرفه باید دارای مجموعه ای منظم از دانش باشد که بتوان از آن برای توسعه افراد حرفه ای استفاده کرد. هر حرفه ای باید برای کسب تخصص در اصول و تکنیک ها تلاش سنجیده ای انجام دهد. به همین ترتیب، یک مدیر برای کسب تخصص در علم مدیریت باید از خود گذشتگی و مشارکت داشته باشد.
2. آموزش و پرورش رسمی – وجود ندارد. موسسات و دانشگاه ها برای ارائه آموزش و آموزش برای یک حرفه. هیچ کس نمی تواند یک حرفه را بدون گذراندن دوره های مقرر انجام دهد. بسیاری از مؤسسات مدیریت برای انتقال آموزش و پرورش راه اندازی شده اند. به عنوان مثال، یک CA نمی تواند A/C ها را حسابرسی کند مگر اینکه مدرک یا دیپلمی برای همان مدرک کسب کرده باشد اما حداقل مدرک تحصیلی نداشته باشد و یک دوره تحصیلی برای مدیران توسط قانون تعیین شده باشد. به عنوان مثال، MBA ممکن است ارجح باشد اما ضروری نباشد.
3. تعهدات اجتماعی – حرفه منبع امرار معاش است، اما متخصصان در درجه اول تمایل به خدمت به جامعه انگیزه دارند. اعمال آنها تحت تأثیر هنجارها و ارزش های اجتماعی است. به همین ترتیب یک مدیر نه تنها در قبال صاحبان خود بلکه در قبال جامعه نیز مسئول است و بنابراین از او انتظار می رود که کالاهای با کیفیت و قیمت مناسب در اختیار جامعه قرار دهد.
4. کد رفتار – اعضای یک حرفه باید از یک آیین نامه رفتاری پیروی کنند که حاوی قوانین و مقررات خاصی، هنجارهای صداقت، درستکاری و اخلاقیات خاص است. یک آیین نامه رفتاری توسط یک انجمن نماینده برای اطمینان از انضباط خود در بین اعضای آن اجرا می شود. هر عضوی که قوانین رفتاری را نقض کند می تواند مجازات شود و عضویت او لغو شود. AIMA آیین نامه رفتاری را برای مدیران تعیین کرده است، اما حق ندارد با هر مدیری که آن را نقض کند، اقدام قانونی کند.
5. انجمن نمایندگی – برای تنظیم حرفه، وجود نهاد نمایندگی الزامی است. برای مثال، مؤسسه ای از حسابداران رسمی هند استانداردهای صلاحیت حسابرسان را ایجاد و مدیریت می کند، اما AIMA هیچ گونه اختیار قانونی برای تنظیم فعالیت های مدیران ندارد.

از بحث بالا، کاملاً واضح است که مدیریت چندین مورد از ضروریات یک حرفه را برآورده می کند، حتی در این صورت یک حرفه کامل نیست زیرا:

1. ورود به مشاغل مدیریتی را به دلیل یک استاندارد یا استاندارد دیگر محدود نمی کند.
2. هیچ حداقل مدرکی برای مدیران در نظر گرفته نشده است.
3. هیچ انجمن مدیریتی صلاحیت اعطای گواهی فعالیت به مدیران مختلف را ندارد.
4. همه مدیران باید از کد فرموله شده توسط AIMA پیروی کنند،
5. امکانات آموزشی و آموزشی مناسب وجود ندارد.
6. مدیران در مقابل بسیاری از گروه ها مانند سهامداران، کارکنان و جامعه مسئول هستند. یک کد نظارتی ممکن است آزادی آنها را محدود کند.
7. مدیران با عملکرد خود شناخته می شوند و نه صرفاً مدرک.
8. هدف نهایی کسب و کار حداکثر کردن سود است و نه رفاه اجتماعی. به همین دلیل است که هایمز به درستی اظهار داشته است: “شعار مدیریت تبدیل شدن به “کسی که بهترین خدمت را می کند، بیشترین سود را نیز می برد”.