رسانه و اخلاق

مقاله قبلی این مجموعه به این موضوع پرداخته بود که چگونه رسانه ها رکن مهم دموکراسی هستند و چگونه تا زمانی که رسانه ای آزاد و عادلانه وجود نداشته باشد، دموکراسی ها نمی توانند به خوبی کار کنند. این مقاله نگاهی به سوی دیگر دارد و آن عمل به اخلاق توسط خود رسانه است. این مقاله به نوعی رسانه ها را روشن می کند، که برعکس کاری است که رسانه ها انجام می دهند، یعنی روشن کردن سایر ارگان های دموکراسی. در ابتدا لازم به ذکر است که اگرچه رسانه ها عمدتاً خویشتن داری می کنند، اما مواردی وجود دارد که رسانه ها آنچه را که به دیگران موعظه می کنند، انجام نمی دهند. این همان مفهوم رفتار اخلاقی است که رسانه ها خواستار آن هستند، گاهی اوقات توسط خانه های رسانه نادیده گرفته می شود. به عنوان مثال، در سال های اخیر،

برخی از این موارد مربوط به رسوایی Newscorp است که تبانی این خانه رسانه با سازمان‌های تحقیقاتی را آشکار کرد تا روزنامه‌های Newscorp نیز به هک تلفن و سایر روش‌های غیراخلاقی دست پیدا کنند.

در جاهای دیگر ایالات متحده، ما اتهامات جدی علیه چندین خانه رسانه ای مانند نیویورک تایمز در مورد نحوه پوشش اخبار داشته ایم. نزدیک‌تر، در هند، صنعتگران برجسته‌ای داشته‌ایم که رسانه‌های برجسته را متهم به اخاذی می‌کنند تا برخی اخبار و گزارش‌ها منتشر نشوند. همه این موارد به این واقعیت اشاره دارد که رسانه ها یا جایگاه چهارمی که در دهه های قبل برجسته و غیر قابل سرزنش بود، طعمه غرایز غیراخلاقی مشابهی می شود که بقیه دنیای شرکت ها در آن غرق شده اند.

نکته اینجاست که وقتی رسانه‌ها فاسد می‌شوند، کسی نیست که به چندین تخلف در دموکراسی‌ها اشاره کند، و از این رو، مهم‌ترین نکته این است که رسانه‌ها در یک دموکراسی نباید فاسد شوند . علاوه بر این، زمانی که تبانی با دولت اتفاق می افتد، بیشتر جای نگرانی دارد. به عنوان مثال، در هند، نوارهای Nira Radia پیوند نامقدس تبانی رسانه ای با دولت را فاش کرد و بسیاری از آنها به عنوان اتهام علیه رسانه ها تلقی کردند. به طور مشابه، در بریتانیا، روزنامه‌نگاران در مورد فعالیت‌هایشان که شامل رشوه دادن به اعضای ارشد دولت برای دسترسی به داستان‌های آبدار که منحصر به روزنامه‌ها و کانال‌های تلویزیونی آنها بود، مورد بازجویی قرار گرفتند.

آخرین نمونه مربوط به بی‌بی‌سی محترم یا شرکت پخش بریتانیایی است که تا کنون به عنوان نمونه فضیلت شناخته می‌شد. با این حال، در هفته‌های اخیر، مشخص شد که بی‌بی‌سی چندین داستان را پوشش داده است که قدرت‌های بریتانیا را افشا می‌کند. همه این موارد مایه تاسف است و به پیوند نامقدس بین رسانه ها و سیاستمداران اشاره دارد که برای دموکراسی سالم نیست. علاوه بر این، پیوند بین رسانه ها و قدرت ها اغلب منجر به فریب خوردن افراد عادی می شود.

در نهایت، در حالی که در اینجا قصد این نیست که بگوییم رسانه‌ها و افراد مورد توجه آنها نمی‌توانند دوستی برقرار کنند یا به تبادل لطف بپردازند. فقط این رابطه صمیمی باید مهار شود و نمی‌تواند از آستانه رسانه‌هایی که به‌جای منافع دموکراسی به نفع قدرت‌ها عمل می‌کنند، عبور کند.