در مورد تلاش‌های سطحی برای انجام CSR، اصطلاح «شستن سبز» نمونه‌ای از چگونگی براندازی اهداف CSR را نشان می‌دهد. Green Washing به عمل چرخش شرکتی به کار گرفته شده توسط یک شرکت در اعلام خود برای ترویج سیاست های سازگار با محیط زیست اشاره دارد، در حالی که در واقعیت، شرکت به این شعارها عمل نمی کند. این عملی است که باید از آن اجتناب شود و همانطور که در بخش‌های بالا اشاره شد، برخی از شرکت‌ها معمولاً «حرف‌ها را انجام می‌دهند» و هیچ نمونه‌ای از شرکت در اعمالی که در غیر این صورت در انظار عمومی انکار می‌کند وجود نداشته است. از آنجایی که شورای حاکمیت شرکتی مسئول نظارت بر فعالیت های CSR و انطباق با استانداردهای اخلاقی است، این کمیته اصلی برای اطمینان از وجود هیچ “چرخش” در رویه های تجاری است.

مخالفان CSR در مورد دوران رکود و اینکه چقدر برای آنها سخت است که CSR را انجام دهند، وقتی تمرکز بر کاهش هزینه ها و بهبود نتیجه است، بحث می کنند. در این زمینه، مناسب است به گزیده‌ای از یک مقاله بیزینس ویک توجه کنیم: «ریشه این نوآوری‌ها یک فلسفه شرکتی است که برای نوعی خیر فراتر از سود صرف تلاش می‌کند. در عین حال، خوبی می‌تواند برای پایان کار نیز مفید باشد. در زمان بحران مالی، تغییرات آب و هوایی، نابرابری‌های اقتصادی گسترده، و همه‌گیری‌ها، وجود شرکت‌هایی که تلاش می‌کنند اشتباهات را اصلاح کنند و مسائل را اصلاح کنند، مطمئنا آرامش‌بخش است.

تاکنون، این مقاله دیدگاه‌های متضاد را در مورد CSR در نظر گرفته است و همانطور که از “کیب” نقل قول‌هایی که انتخاب کرده‌ایم و همچنین نظرات ما پیداست، اعتقاد راسخ ما به این است که یک شرکت واقعاً وجود دارد تا چیزهای دیگر را تغییر دهد. به جای سود و از این رو، عمل CSR باید به جای اینکه صرفاً پیشنهاد شود، اجرا شود. ما در دورانی زندگی می کنیم که نویسنده جیمز مارتین به خطرات ذاتی پارادایم کنونی ما اشاره کرده و این نکته را مطرح کرده است که چگونه چالش اصلی زمانه ما اطمینان از انتقال به یک پارادایم جدید است. از این رو، نیاز زمان این است که کسب‌وکارها و قانون‌گذاران به طور یکسان از CSR استقبال کنند و این تصور که یک شرکت صرفاً برای کسب سود وجود دارد متعلق به پارادایم قدیمی است.

در پایان، نظر ما این است که شرکت‌ها و کسب‌وکارها با سازمان‌های دولتی برای ترویج شیوه‌های پایدار و کاهش مشکلات شدید زیست‌محیطی و اجتماعی که گریبان‌گیر ما شده‌اند، همکاری کنند و از این نظر، بنگاه‌ها باید واقعاً فراتر از درآمد خود نگاه کنند و یک جزء اجتماعی در صورتهای حسابداری خود به عنوان وسیله ای برای اندازه گیری تأثیر زیست محیطی و اجتماعی کسب و کارشان . شایان ذکر است که ما زمین را به ارث نبرده ایم، بلکه آن را صرفاً از فرزندان خود به امانت گرفته ایم. از این رو، ما وظیفه داریم جهان را به مکانی قابل سکونت برای نسل های آینده تبدیل کنیم و به جای تخریب، بر پایداری تمرکز کنیم.