چندین سال تحقیق پیشرفت های مهمی را در توضیح عملکرد مغز انسان و توضیح اینکه چگونه فرآیندهای بیولوژیکی می توانند بر افکار، احساسات و رفتار انسان تأثیر بگذارند، داشته است. برای درک زیست روانشناسی، درک سه جزء مهم فیزیولوژیکی آناتومی انسان، یعنی مغز، انتقال دهنده های عصبی و سیستم عصبی مهم است.

سیستم عصبی و مغز

سیستم عصبی مرکزی

سیستم عصبی مرکزی دارای دو بخش مهم است : مغز و نخاع. ارتباط در سیستم عصبی مرکزی با کمک نورون ها صورت می گیرد. مغز و نخاع برای بقای زندگی انسان ضروری و بسیار مهم هستند. بنابراین، آنها توسط موانع محافظتی مختلفی مانند استخوان (ستون فقرات و جمجمه) و مننژها یا بافت های غشایی احاطه شده و محافظت می شوند. علاوه بر این، مغز و نخاع هر دو توسط مایع مغزی نخاعی محافظت می شوند. سیستم عصبی مرکزی مسئول هر فکری است که ما تجربه می کنیم یا هر نوع احساسی.

قشر مغز خارجی ترین بخش مغز است که مسئول شناخت، احساسات، احساسات، حرکات حرکتی و غیره است. مغز از چهار لوب تشکیل شده است:

1. 1. لب قدامی مغز : این قسمت در قسمت جلویی مغز قرار دارد و مسئول استدلال، توانایی‌های شناختی سطح بالاتر، بیان زبان و مهارت‌های حرکتی است. لوب فرونتال اطلاعات را از بقیه لوب های دیگر مغز دریافت می کند و از این اطلاعات برای حرکات بدن استفاده می کند. آسیب به این لوب ممکن است منجر به تغییر در عادات مختلف، توجه و توانایی های اجتماعی شود.

1. 1. لوب اکسیپیتال : این لوب محرک های بینایی را تفسیر می کند و در قسمت پشتی مغز قرار دارد. آسیب به لوب اکسیپیتال به معنای کوررنگی، اختلالات بینایی مختلف و مشکلات در تشخیص اشیا و کلمات خواهد بود.

1. 1. لوب جداری : این لوب در مرکز مغز قرار دارد و مسئول پردازش اطلاعات حسی لمسی مانند لمس، درد و فشار است. قشر سوماتوحسی در لوب جداری قرار دارد و مسئول پردازش اطلاعات حسی است.

1. 1. لوب تمپورال : لوب گیجگاهی در قسمت پایینی مغز و قشر اولیه شنوایی در لوب تمپورال قرار دارد. قشر شنوایی اولیه به تفسیر زبان ها و صداهایی که می شنویم کمک می کند. لوب تمپورال به دلیل وجود هیپوکامپ مسئول تشکیل حافظه است. آسیب به لوب تمپورال منجر به مشکلات حافظه، مشکلات گفتاری و زبانی خواهد شد.

سیستم عصبی محیطی

سیستم عصبی محیطی شامل اعصاب یا شبکه ای از اعصاب است که در واقع به صورت آکسون در کنار هم قرار گرفته اند و خارج از سیستم عصبی مرکزی قرار دارند. به دو بخش تقسیم می شود:

1. 1. تقسیم وابران (حرکتی) : بخش وابران (حرکتی) مسئول اتصال سیستم عصبی مرکزی با غدد و عضلات است.

1. 1. تقسیم آوران (حسی) : بخش آوران (حسی) وظیفه انتقال انواع اطلاعات حسی به سیستم عصبی مرکزی را بر عهده دارد.

سامانه ی عصبی خودمختار

فرآیندهای عملکرد خودکار یا عملکردهای غیرارادی بدن مانند تنفس، ضربان قلب و فشار خون توسط سیستم عصبی خودمختار تنظیم می شود. سیستم عصبی خودمختار نیز با واکنش های احساسی مانند عرق کردن یا گریه مرتبط است.

سیستم عصبی خودمختار دو بخش دارد:

1. 1. سیستم عصبی سمپاتیک : این قسمت بدن را برای اقدامات بازتابی برای پاسخ به خطر یا هر تهدید محیطی که به عنوان پاسخ های پرواز یا مبارزه نشان داده می شود، آماده می کند. این سیستم بدن را برای پاسخگویی به شرایط اضطراری آماده می کند و زمانی که این سیستم فعال است بدن نشانه های مختلفی از خود نشان می دهد. ضربان قلب افزایش می یابد، تعداد تنفس افزایش می یابد، مردمک ها گشاد می شوند، هضم غذا کند می شود یا متوقف می شود و تعریق بیش از حد اتفاق می افتد.

1. 1. سیستم عصبی پاراسمپاتیک : این سیستم عصبی بدن را پس از از بین رفتن خطر یا تهدید به حالت استراحت می رساند و فرآیندهای هضم را تنظیم می کند.

نورون ها و انتقال دهنده های عصبی – نقشی که آنها در سیستم عصبی ایفا می کنند

یک نورون به عنوان بلوک ساختمانی اساسی در سیستم عصبی آناتومی انسان در نظر گرفته می شود. اینها سلول های عصبی تخصصی یا پیچیده ای هستند که مسئول انتقال اطلاعات به بدن در قالب سیگنال های الکتریکی و شیمیایی هستند. بدن انسان دارای انواع مختلفی از نورون‌ها است که هر کدام مسئول انجام عملکردهای متفاوتی هستند. اینها نورونهای حسی، نورونهای حرکتی و نورونهای درونی هستند

ساختار نورون: نورون‌ها نیز مانند سایر سلول‌های بدن دارای هسته‌ای هستند که اطلاعات ژن‌ها را در خود نگه می‌دارند. نورون ها توسط غشایی که سلول را احاطه کرده است محافظت می شوند و این اجسام سلولی حاوی اندامک هایی هستند که از زندگی پشتیبانی می کنند.

نورون ها را می توان به 3 قسمت تقسیم کرد:

1. آکسون
2. دندریت ها
3. بدن سلولی

آکسون ها و دندریت ها مسئول انتقال و دریافت اطلاعات از سلول های دیگر و از یک نورون به نورون دیگر هستند. دندریت ها اطلاعاتی را از نورون ها یا گیرنده های حسی دریافت می کنند و به بدن سلولی و آکسون ها می رسانند. سپس اطلاعات دریافت شده در آکسون به عنوان یک سیگنال الکتریکی به کل طول آکسون منتقل می شود که به عنوان پتانسیل عمل شناخته می شود.

هنگامی که اطلاعات به تمام طول آکسون رسید، اطلاعات از طریق سیناپس ها به دندریت های یک نورون دیگر منتقل می شود. انتقال دهنده های عصبی پیام رسان های شیمیایی هستند که در پایانه آکسون از سیناپس ها عبور می کنند و با مکان های گیرنده سایر نورون ها ملاقات می کنند. انتقال دهنده های عصبی پیام های الکتریکی را بین قسمت های مختلف بدن به مغز و بالعکس منتقل می کنند. انتقال دهنده های عصبی می توانند انواع مختلفی داشته باشند که به طرق مختلف بر عملکرد بدن تأثیر می گذارند.

یک روانشناس ممکن است انتقال دهنده های عصبی مختلف را برای درک تأثیر آنها بر رفتار انسان بررسی یا مطالعه کند. به عنوان مثال، دوپامین که یکی از انواع انتقال دهنده های عصبی است با یادگیری و حرکت مرتبط است. بیش از حد انتقال دهنده عصبی دوپامین می تواند منجر به شرایط روانی مانند اسکیزوفرنی شود یا کمبود آن می تواند عامل بیماری پارکینسون باشد. به طور مشابه، نوع دیگری از انتقال دهنده های عصبی استیل کولین است که با حافظه و یادگیری مرتبط است. کمبود استیل کولین می تواند با بیماری آلزایمر مرتبط باشد. اندورفین نوع دیگری از انتقال دهنده های عصبی است که با احساسات عاطفی و درک درد مرتبط است.