هنگامی که هر سازمانی کالایی را به کشور وارد می کند، محموله باید به صورت سفارشی ترخیص شود. محموله‌ای که با هواپیما، کشتی یا تریلر در جاده حمل می‌شود، باید در منطقه اطلاع‌رسانی شده گمرکی سپرده شود.

ترخیص کالا از گمرک یا کارگزاری توسط شرکت های ارائه دهنده خدمات شخص ثالث که دارای مجوز از گمرک برای این منظور هستند انجام می شود. آنها نماینده واردکننده هستند و با بخش گمرک و سایر بخش های خاص برای ترخیص کالا به صورت سفارشی هماهنگ می شوند.

لیستی از چندین مورد وجود دارد که نمی توان آنها را آزادانه به کشورها وارد کرد و نیاز به مجوز خاصی دارد. مشروبات الکلی، حیوانات و فرآورده های حیوانی، سلاح های آتشین و مهمات، گوشت و فرآورده های گوشتی، شیر، لبنیات و محصولات پنیر، گیاهان و محصولات گیاهی، طیور و فرآورده های طیور، نفت و فرآورده های نفتی و غیره باید تحت مجوز صادر شده توسط نمایندگی های مختلف و این گونه واردات باید با قوانین و شرایط تعیین شده توسط نمایندگی های مربوطه مطابقت داشته باشد.

چندین اقلام دیگر مانند مواد هنری، مصنوعات و عتیقه جات، اموال فرهنگی، مواد خطرناک و سمی، محصولات ممنوعه بین المللی مانند عاج و غیره معمولاً برای واردات به کشور ممنوع هستند.

اداره الکل، تنباکو و اسلحه گرم، خدمات بازرسی حیوانات و گیاهان، خدمات ماهی و حیات وحش، سازمان غذا و دارو تعداد کمی از آژانس هایی هستند که در اکثر کشورها وجود دارند که واردات اقلام خاص تحت برنامه خود را تنظیم و نظارت می کنند.

هنگامی که محموله به همراه ترخیص کالا از گمرک در گمرک فرود می آید، اقلام دارای مجوز نیز باید توسط این آژانس های خاص بازرسی و تأیید شوند. کارگزاران گمرک فرآیند لازم جهت ارائه مدارک، تسهیل نمونه برداری و بازرسی و پیگیری جهت اخذ تاییدیه را انجام می دهند.

کلیه محموله های وارد شده و همچنین صادرات از یک کشور باید در انبار گمرکی سپرده شود تا تشریفات صادرات و واردات انجام شود و مجوز گمرک برای تحویل محموله به حمل کننده کالا در صورت صادرات و به واردکننده در صورت واردات دریافت شود. . انبار گمرکی یک منطقه اعلام شده گمرکی است و محموله در انبار گمرکی تحت هزینه گمرکی است. انبارهایی که به طور معمول بسته بندی شده اند در دسترس هستند و توسط ادارات گمرک در فرودگاه ها و بنادر دریایی اداره می شوند. در مورد فرودگاه ها و یاردهای کشتیرانی بزرگتر، دولت یک شرکت یا آژانس جداگانه برای راه اندازی و راه اندازی چنین انبارهای بسته بندی شده ایجاد می کند. در بسیاری از موارد، دولت ها مجوزهایی را به ماموران ترخیص کالا از گمرک می دهند تا انبارهایی را برای صادرات راه اندازی کنند که در آن محموله توسط صادرکننده تخلیه شود. تشریفات گمرکی انجام شده و پس از تایید گمرک می توان محموله را در کانتینر حمل و نقل قرار داد. به طور کلی اگر محموله صادراتی از قطعات کوچکتر باشد، عوامل تسویه محموله را به این انبارهای اوراق قرضه منتقل می کنند. اگر صادرات یک حجم کامل کانتینر باشد، محموله در محل خود صادرکننده داخل کانتینر ریخته می شود و کانتینر در محوطه حمل و نقل در انبار گمرکی یا منطقه تعیین شده در انتظار ترخیص صادرات سپرده می شود.

یک محموله وارداتی را می توان برای مدت معینی در ضمانت نامه وارد و در انبار گمرکی انبار کرد. این به واردکننده انعطاف‌پذیری می‌دهد تا در صورت نیاز برای مصرف، محموله را به صورت قطعات سفارشی ترخیص کند و فقط برای محموله‌ای که در حال جداسازی است، عوارض گمرکی بپردازد. آنها می توانند مواد را به شخص ثالث بفروشند در حالی که در اوراق قرضه هستند و این به عنوان فروش دریایی در نظر گرفته می شود. تا زمانی که واردکننده صورتحساب ورودی برای مصرف خانگی را ثبت نکرده و برای تحویل محموله گمرکی پرداخت نکند، محموله وارداتی از نظر فنی وارداتی و متعلق به واردکننده محسوب نمی شود. انبارهای گمرکی برای کالاهای انبار شده هزینه های اجاره انبار معمولی و سایر هزینه های معاملاتی را دریافت می کنند. علاوه بر این، فراتر از یک دوره رایگان مشخص که گمرک از قبل تعیین کرده است،