سازمان ها اساساً بر اساس روابط طبقه بندی می شوند. دو نوع سازمان وجود دارد که بر اساس روابط در یک سازمان شکل می گیرد

1. سازمان رسمی – این سازمانی است که به ساختاری از مشاغل تعریف شده اشاره دارد که هر کدام معیاری از اختیارات و مسئولیت را دارند. این یک تصمیم آگاهانه است که توسط آن افراد با پایبندی به هنجارهای تعیین شده توسط ساختار به اهداف خود دست می یابند. این نوع سازمان یک سازمان دلخواه است که در آن هر فرد مسئول عملکرد خود است. سازمان رسمی یک سازمان رسمی برای دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده دارد.
2. سازمان غیررسمی – به شبکه ای از روابط شخصی و اجتماعی اطلاق می شود که به طور خود به خودی در ساختار رسمی منشا می گیرد. سازمان‌های غیررسمی روابطی را ایجاد می‌کنند که بر اساس علاقه‌ها، دوست نداشتن‌ها، احساسات و عواطف ساخته می‌شوند. بنابراین می توان شبکه گروه های اجتماعی مبتنی بر دوستی را سازمان های غیررسمی نامید. هیچ تلاش آگاهانه ای برای داشتن سازمان غیررسمی صورت نمی گیرد. برخاسته از سازمان رسمی است و مانند سازمان رسمی مبتنی بر هیچ ضابطه و مقرراتی نیست.

ارتباط بین سازمان های رسمی و غیر رسمی

برای یک نگرانی، کار هر دو سازمان رسمی و غیر رسمی مهم است. سازمان رسمی از ساختار سازمانی مجموعه سرچشمه می گیرد و سازمان غیررسمی از سازمان رسمی سرچشمه می گیرد. برای یک سازمان کارآمد، هر دو سازمان رسمی و غیررسمی مورد نیاز هستند. آنها دو مرحله از یک نگرانی هستند.

سازمان رسمی می تواند به طور مستقل کار کند. اما سازمان غیررسمی کاملاً به سازمان رسمی بستگی دارد.

سازماندهی رسمی و غیررسمی به ایجاد سازمان کاری کارآمد و همواری در یک نگرانی کمک می کند. در سازمان رسمی، اعضا وظایف محوله را با همکاری یکدیگر انجام می دهند. آنها با یکدیگر تعامل و ارتباط برقرار می کنند. بنابراین، سازمان های رسمی و غیررسمی مهم هستند. هنگامی که چندین نفر برای دستیابی به اهداف سازمانی با هم کار می کنند، پیوندهای اجتماعی ایجاد می شود و بنابراین سازمان غیررسمی به ایمن شدن همکاری کمک می کند که از طریق آن می توان به اهداف هموار دست یافت. بنابراین می توان گفت که سازمان غیررسمی از سازمان رسمی پدید می آید.