مدل ارتباطی برلو

در حالی که مدل ارتباط ارسطو، گوینده را در موقعیت مرکزی قرار می دهد و پیشنهاد می کند که گوینده کسی است که کل ارتباطات را هدایت می کند، مدل ارتباطی برلو جنبه عاطفی پیام را در نظر می گیرد. مدل ارتباطی برلو بر اساس مدل SMCR عمل می کند.

در مدل SMCR

• S – مخفف Source است
• م – پیام
• ج – کانال
• ر – گیرنده

S – منبع

منبع به عبارت دیگر فرستنده، کسی است که فکر از او سرچشمه می گیرد. او کسی است که پس از بیان دقیق افکارش در قالب کلمات، اطلاعات را به گیرنده منتقل می کند.

منبع یا فرستنده چگونه اطلاعات خود را به گیرنده منتقل می کند؟

با کمک مهارت های ارتباطی، نگرش، دانش، نظام اجتماعی و فرهنگ انجام می شود.

• مهارت های ارتباطی 

  یک فرد باید مهارت های ارتباطی عالی داشته باشد تا ارتباط خود را مؤثر کند و بین شنوندگان تأثیر بگذارد. گوینده باید بداند که کجا مکث کند، کجا جملات را تکرار کند، چگونه یک جمله خاص را بیان کند، چگونه یک کلمه را تلفظ کند و غیره. گوینده نباید ادامه پیدا کند. او همچنین باید نکته ای را برای بررسی متقابل با گیرندگان و گوش دادن به سؤالات آنها بیان کند. فرد در هنگام برقراری ارتباط باید مراقب لهجه خود باشد. لهجه بد منجر به یک مکالمه خسته کننده می شود.

   

• نگرش 

  به درستی می گویند که اگر نگرش درستی داشته باشد، تمام دنیا زیر پای اوست. اگر فرد نگرش درستی داشته باشد، در واقع هیچ مانعی برای او وجود ندارد. یک شخص ممکن است سخنران بسیار خوبی باشد، اما اگر نگرش درستی نداشته باشد، هرگز به عنوان یک برنده ظاهر نمی شود. فرستنده باید نگرش درستی داشته باشد تا تأثیر طولانی مدت بر شنوندگان ایجاد کند. یک فرد باید MBA از یک موسسه معتبر باشد، اما بدون نگرش درست در میان جمعیت گم می شود.

   

• دانش 

  در اینجا دانش به مدرک تحصیلی گوینده یا تعداد مدرکی که در کارنامه خود دارد مربوط نمی شود. دانش در واقع وضوح اطلاعاتی است که گوینده می خواهد به طرف دوم منتقل کند. شخص باید در آنچه صحبت می کند با آگاهی کامل و عمیق از موضوع، دقیق باشد. به یاد داشته باشید که سؤالات می توانند در هر زمان ظاهر شوند و شما باید برای پاسخ های خود آماده باشید. شما باید کاملاً با آنچه صحبت می کنید آشنا باشید. قبل از ایراد هر سخنرانی، تا جایی که می توانید مطالعه کنید و بدون نادیده گرفتن کوچکترین جزئیات، موضوع را کاملا آماده کنید.

   

• سیستم اجتماعی 

  تصور کنید یک سیاستمدار در حال ایراد سخنرانی است که در آن پیشنهاد ساخت معبدی در یک منطقه تحت سلطه مسلمانان را دارد. واکنش شنوندگان چه خواهد بود؟ آنها بدیهی است که علاقه ای ندارند. آیا در مهارت های ارتباطی رهبر مشکلی وجود داشت یا نگرش درستی نداشت؟ نارضایتی شنوندگان صرفاً به این دلیل بود که گوینده ساختار اجتماعی مکانی را که در آن ارتباط برقرار می کرد نادیده گرفت. او احساسات، اعتقادات فرهنگی، احساسات مذهبی طرف دوم را فراموش کرد. اگر جامعه ای تحت سلطه هندوها بود، سخنرانی او بسیار تاثیرگذار بود.

   

• فرهنگ 

  فرهنگ به پیشینه فرهنگی جامعه یا شنوندگانی اطلاق می شود که در آن گوینده در حال برقراری ارتباط یا ایراد سخنرانی خود است.

م – پیام

وقتی فردی افکار خود را به کلمات تبدیل می کند، پیامی ایجاد می شود. این فرآیند به نام رمزگذاری نیز نامیده می شود .

هر پیام دیگری شامل عناصر زیر است:

• محتوا 

  نمی توان ماده خاکستری خود را به دیگران نشان داد تا او بداند که به چه فکر می کند. یک فکر باید در قالب کلمات بیان شود و محتوا باید آماده شود. محتوا در واقع موضوع یا فیلمنامه گفتگو است. به عبارت ساده تر، ستون فقرات هر ارتباطی است.

  تد به جنی -“من امروز واقعا خسته ام، بیا فردا عصر برای فیلم برنامه ریزی کنیم”.

  هر آنچه تد با جنی ارتباط برقرار کرده است در واقع محتوای پیام است. بسیار مهم است که گوینده کلمات را با دقت انتخاب کند و از محتوای سخنرانی به خوبی مراقبت کند. محتوا باید معقول، دقیق، واضح و مرتبط با فکر باشد تا شنوندگان را تحت تأثیر قرار دهد و تأثیر فوری ایجاد کند.

   

• عنصر 

  مشاهده شده است که گفتار به تنهایی نمی تواند تفاوتی در ارتباط ایجاد کند. به طور مداوم به صحبت کردن ادامه دهید و قطعاً شنوندگان پس از مدتی علاقه خود را از دست خواهند داد. سخنرانی باید با حرکات دست، ژست‌ها، حالت‌ها، حالات صورت، حرکات بدن همراه باشد تا توجه شنوندگان را به خود جلب کند و گفتار را چشمگیر کند. حرکات دست، ژست‌ها، حالت‌ها، حالات چهره، حرکات بدن، ژست‌ها همه زیر عناصر پیام قرار می‌گیرند.

   

• رفتار 

  درمان در واقع روشی است که فرد با پیام خود رفتار می کند و به شنوندگان منتقل می کند. شخص باید اهمیت پیام را درک کند و باید بداند که چگونه با آن رفتار کند. اگر رئیسی بخواهد یکی از کارمندانش را اخراج کند، باید مقتدر باشد و نمی تواند پیام خود را به شیوه ای معمولی بیان کند. از این به عنوان درمان پیام یاد می شود. فرد باید بفهمد که چگونه پیام خود را ارائه کند تا پیام به دقیق ترین شکل منتقل شود.

   

• ساختار 

  یک پیام را نمی توان در یک حرکت بیان کرد. باید ساختار مناسبی داشته باشد تا پیام را به مطلوب ترین شکل منتقل کند.

   

• کد 

  یک کد اشتباه وارد کنید و قفل ها هرگز باز نمی شوند. رمز عبور را اشتباه وارد کنید، نمی توانید حساب ایمیل خود را باز کنید. به همین ترتیب کد باید در ارتباط صحیح باشد. حرکات بدن، زبان، عبارات، حرکات شما در واقع کدهای پیام هستند و باید دقیق باشند در غیر این صورت پیام تحریف می شود و گیرنده هرگز نمی تواند اطلاعات صحیح را رمزگشایی کند.

ج – کانال

کانال – کانال در واقع به رسانه ای اشاره دارد که چگونه اطلاعات از فرستنده به گیرنده جریان می یابد.

چگونه یکی بفهمد طرف مقابل چه می گوید؟ – از طریق شنوایی

از کجا میشه فهمید پاستای که سفارش داده با سس سفید درست میشه یا نه؟ – از طریق مزه کردن

چگونه می توان فهمید که یک انحراف در پیش است یا یک منطقه پارک ممنوع است؟ – از طریق دیدن

چگونه یک فرد متوجه می شود که غذا تازه یا کهنه است؟ چگونه عطر و بوی عطر را بفهمیم؟ – از طریق بویایی

چگونه متوجه می شوید که شیر داغ است یا نه؟ – از طریق لمس کردن

تمام حواس پنج گانه کانال هایی هستند که به انسان کمک می کنند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

ر – گیرنده

هنگامی که پیام به گیرنده می رسد، او سعی می کند درک کند که شنونده واقعاً می خواهد چه چیزی را منتقل کند و سپس به آن پاسخ می دهد. این رمزگشایی نیز نامیده می شود .

برای جریان روان اطلاعات و درک بهتر پیام، گیرنده باید روی همان پلت فرم بلندگو قرار گیرد. او باید مهارت های ارتباطی خوبی داشته باشد تا بفهمد گوینده چه چیزی را می خواهد منتقل کند. او باید نگرش درستی برای درک پیام به شیوه ای مثبت داشته باشد. دانش او نیز باید در حد شنونده باشد و باید از موضوع اطلاع داشته باشد. او نیز باید مانند گوینده از همان زمینه اجتماعی و فرهنگی باشد.

چندین حفره در مدل ارتباطی برلو وجود دارد. بر اساس مدل ارتباطی برلو، گوینده و شنونده باید در یک زمینه مشترک برای تبدیل روان باشند که گاهی اوقات در سناریوی واقعی عملی نیست.