تکنیک های فرافکنی

تکنیک‌های فرافکنی روش‌های غیرمستقیم و بدون ساختار تحقیق هستند که توسط روان‌شناسان توسعه داده شده‌اند و از فرافکنی پاسخ‌دهندگان برای استنباط در مورد انگیزه‌ها، اغراض یا نیات استفاده می‌کنند که نمی‌توانند از طریق پرسش مستقیم مطمئن شوند، زیرا پاسخ‌دهنده یا در برابر افشای آنها مقاومت می‌کند یا قادر به تشخیص آنها نیست. خودش بیرون این تکنیک ها در دادن فرصتی به پاسخ دهندگان برای بیان نگرش های خود بدون خجالت شخصی مفید هستند. این تکنیک ها به پاسخ دهندگان کمک می کند تا نگرش و احساسات خود را به طور ناخودآگاه در مورد موضوع مورد مطالعه مطرح کنند. بنابراین تکنیک های فرافکنی نقش مهمی در تحقیقات انگیزشی یا در نظرسنجی های نگرش ایفا می کنند.

تکنیک های مهم فرافکنی

1. تست ارتباط کلمات.
2. تست تکمیل.
3. تکنیک های ساخت و ساز
4. تکنیک های بیان

1. تست تداعی کلمات: به یک فرد سرنخ یا اشاره ای داده می شود و از او خواسته می شود به اولین چیزی که به ذهنش می رسد پاسخ دهد. تداعی می تواند به شکل یک تصویر یا یک کلمه باشد. تفسیرهای زیادی از یک چیز می تواند وجود داشته باشد. لیستی از کلمات داده شده است و شما نمی دانید به کدام کلمه بیشتر علاقه دارند. مصاحبه گر پاسخ هایی را ثبت می کند که احساسات درونی پاسخ دهندگان را آشکار می کند. فرکانس پاسخ دادن به هر کلمه و مدت زمانی که قبل از دادن پاسخ می گذرد برای محقق مهم است. به عنوان مثال: از 50 پاسخ دهنده، 20 نفر کلمه “عادلانه” را با “کمپلکس” مرتبط می دانند. 

    

2. تست تکمیل: در این آزمون از پاسخ دهندگان خواسته می شود یک جمله یا داستان ناقص را تکمیل کنند. تکمیل منعکس کننده نگرش و وضعیت ذهنی آنها خواهد بود. 

    

3. تست ساخت و ساز: این تست کم و بیش شبیه تست تکمیل است. آنها می توانند به شما یک عکس بدهند و از شما خواسته می شود در مورد آن داستان بنویسید. ساختار اولیه محدود است و مانند آزمون تکمیل جزئیات نیست. به عنوان مثال: 2 کارتون داده می شود و یک دیالوگ نوشته می شود. 

    

4. تکنیک های بیان: در این روش از افراد خواسته می شود که احساسات یا نگرش افراد دیگر را بیان کنند. 

معایب تکنیک های فرافکنی

1. به مصاحبه‌گران آموزش دیده و مترجمان ماهر نیاز است.
2. سوگیری مترجمان می تواند وجود داشته باشد.
3. روشی پرهزینه است.
4. پاسخ دهنده انتخاب شده ممکن است نماینده کل جمعیت نباشد.