نقش مدیران ارشد به عنوان موانع تغییر

معمولاً وقتی برنامه‌های تغییر در شرکت‌ها آغاز می‌شود، به دلایلی سطحی از مقاومت از سوی مدیران ارشد وجود دارد. اینها از محافظت از زمین تا عدم اطمینان در مورد موقعیت آنها پس از اجرای تغییر و درگیری های نفسانی و همچنین سیاست قدرت را شامل می شود. روش‌هایی که آنها می‌توانند مقاومت خود را در برابر تغییر نشان دهند، از استناد به فشارهای زمانی و محدودیت‌های مربوط به اجرای تغییر، استناد به فشارهای عملیاتی در سازمان‌های بوروکراتیک و مکانیکی که ساختار سفت و سخت خود را به تغییر وامی ندارد و در نهایت با اشاره به موارد قبلی متفاوت است. تغییراتی که شکست خورده اند. نکته ای که باید به آن توجه داشت این است که طبیعت انسان این است که با وضعیت موجود راحت باشد و از این رو موانع تغییر سازمانی بیش از هر چیز دیگری روانی هستند.

در مورد مدیران ارشد، موانع تغییر به این دلیل به وجود می‌آید که می‌خواهند از چمن خود محافظت کنند، در مقابل تغییر مقاومت کنند زیرا توسط یک گروه قدرت رقیب آغاز شده است و در نهایت، تمایل به مقاومت در برابر تغییر وجود دارد زیرا مدیران ارشد نمی‌بینند. نقشی برای آنها پس از اعمال تغییر .

لازم به یادآوری است که در حالی که استراتژی های بد منجر به ابتکارات تغییر ناموفق می شود، استراتژی های خوب بدون اجرا و اجرای صحیح به همان نتیجه منجر می شود. از این رو، در صورت عدم وجود ابزار مناسب برای اجرا و اجرا، داشتن یک استراتژی خوب کافی نیست.

وقتی درباره موانع تغییر مدیران ارشد بحث می کنیم، باید بین سطوح مدیران تمایز قائل شویم. این امر ضروری است زیرا مانع تغییر در هر سطح متفاوت است. به عنوان مثال، مدیران خط مقدم اغلب در برابر تغییر مقاومت می کنند زیرا از موقعیت های خود پس از تغییر می ترسند. از آنجایی که این مدیران در برابر تغییرات ایجاد شده توسط فناوری که موقعیت آنها به دلیل اتوماسیون منسوخ می شود آسیب پذیر هستند، مدیران خط مقدم به دلیل این جنبه تمایل به مقاومت در برابر تغییر دارند. مدیران خط مقدم نیز ممکن است نسبت به تغییر بی‌علاقه باشند، اگر بر کارهای روزمره یا مسائل عملیاتی تأثیر نگذارد. این مورد «فاصله» بین آغازگر تغییر و مدیران عملیاتی است که می‌تواند منجر به از راه دور بودن تغییر و بی‌توجهی مدیران خط مقدم به تغییر شود.

مدیران سطح میانی که “ساندویچ” بین نیروی کار و مدیریت ارشد را تشکیل می دهند، نقشی اساسی در ابتکارات مدیریت تغییر ایفا می کنند، زیرا آنها کسانی هستند که تغییرات را به نیروی کار منتقل می کنند و به نوبه خود باید در مورد موفقیت یا عدم موفقیت گزارش دهند. ابتکارات به مدیریت ارشد این مدیران رده متوسط ​​اغلب به دلیل اینرسی و ذهنیت وضع موجود که آنها را در برابر واقعیت های جدید غیرقابل نفوذ می کند، در برابر تغییر مقاومت می کنند. این یک واقعیت است که مدیران رده میانی در سازمان‌های بوروکراتیک یا ساختار ماشینی، به دلیل منافع ملموس و نامشهودی که نصیبشان می‌شود، از ادامه وضع موجود، چیزهای زیادی دارند.

در نهایت، و مهمتر از همه، مدیران در رده های بالا تمایل به مقاومت در برابر تغییر دارند، زیرا آنها دارای شاهکارهای شخصی هستند که با حسادت از آنها محافظت می کنند. علاوه بر این، آنها شخصیت های بزرگی دارند که به همین دلیل احتمال درگیری نفس در بین مدیران ارشد بسیار واقعی است. در مواردی که تغییر توسط یک جناح آغاز می شود، جناح رقیب صرفاً صرفاً در مورد مسائل شخصیتی با چنین تغییری مخالفت می کند. همچنین قابل توجه است که مدیران ارشد و مدیران در همه سطوح تمایلاتی را نشان می‌دهند که در تئوری به عنوان افزایش ارزش یا حداکثر کردن مطلوبیت توصیف می‌شوند (به اصطلاح «مشکلات نمایندگی») که باعث می‌شود آنها رفتارهایی برخلاف منافع سهامداران داشته باشند. اینها برخی از توصیفات سطوح مدیران و تمایل آنها به مقاومت در برابر تغییر است.