تداوم رهبری در اصل در سال 1958 توسط تاننبام و اشمیت نوشته شد و بعداً در سال 1973 به روز شد. کار آنها نشان می دهد که تداومی از رفتار رهبری احتمالی در دسترس یک مدیر است و ممکن است بسیاری از سبک های رهبری در کنار آن قرار گیرند. پیوستار طیفی از اقدامات مربوط به میزان اختیارات مورد استفاده توسط مدیر و حوزه آزادی در دسترس غیرمدیران در تصمیم گیری را ارائه می دهد. طیف وسیعی از سبک های رهبری در پیوستار بین دو افراطی استبداد و افراط آزاد به تصویر کشیده شده است (شکل 1 را ببینید). سمت چپ سبکی را نشان می دهد که در آن کنترل توسط یک مدیر حفظ می شود و سمت راست آزاد شدن کنترل را نشان می دهد. با این حال، هیچ کدام افراطی مطلق نیستند و اقتدار و آزادی هرگز بدون محدودیت نیستند.

پیوستار Tannenbaum و Schmidt را می توان به فرض مک گرگور در مورد نظریه X و نظریه Y مرتبط دانست . رهبری رئیس‌محور به سمت نظریه X و رهبری زیردستان به سمت نظریه Y است.

• می گوید: مدیر مشکلی را شناسایی می کند، تصمیمی را انتخاب می کند و آن را به زیردستان اعلام می کند. زیردستان در فرآیند تصمیم گیری نقشی ندارند و مدیر انتظار دارد که تصمیمات خود را در اسرع وقت اجرا کنند.
• فروش: تصمیم فقط توسط مدیر انتخاب می شود، اما او می داند که مقداری مقاومت از جانب کسانی که با تصمیم مواجه می شوند وجود خواهد داشت و بنابراین تلاش می کند تا آنها را متقاعد به پذیرش آن کند.
• مشاوره: اگرچه مشکل توسط مدیر شناسایی می شود، اما تصمیم نهایی نمی گیرد. مشکل به زیردستان ارائه می شود و راه حل ها توسط زیردستان پیشنهاد می شود.
• پیوستن: مدیر حدودی را که زیردستان می توانند در آن تصمیم بگیرند تعریف می کند و سپس تصمیم نهایی را همراه با زیردستان می گیرد.

به عقیده تاننبام و اشمیت، اگر کسی مجبور باشد سبک رهبری را که عملی و مطلوب است انتخاب کند، پاسخ او به سه عامل زیر بستگی دارد:

• نیروها در مدیر: رفتار رهبر تحت تأثیر شخصیت، سوابق، دانش و تجربه او است. این نیروها عبارتند از:
  1. سیستم های ارزشی
  2. اعتماد به زیردستان
  3. تمایلات رهبری
  4. احساس امنیت در یک موقعیت نامطمئن
• نیروهای موجود در زیردستان: شخصیت زیردستان و انتظارات آنها از رهبر بر رفتار آنها تأثیر می گذارد. عوامل عبارتند از:
  1. آمادگی برای قبول مسئولیت در تصمیم گیری
  2. درجه تحمل ابهام
  3. علاقه به مشکل و احساسات به اهمیت آن
  4. شدت نیاز به استقلال
  5. دانش و تجربه برای مقابله با مشکل
  6. درک و شناسایی اهداف سازمان

  اگر این عوامل جنبه مثبت داشته باشند، می توان آزادی بیشتری را برای زیردستان توسط رهبر قائل شد.

• نیروهای موجود در موقعیت: شرایط محیطی و کلی نیز بر رفتار رهبر تأثیر می گذارد. اینها شامل عواملی مانند:
  1. نوع سازمان
  2. اثربخشی گروه
  3. ماهیت مشکل
  4. فشار زمان

هنگامی که نویسندگان کار خود را در 1973 به روز کردند، زنجیره جدیدی از الگوهای رفتار رهبری را پیشنهاد کردند. در این حالت، مجموع فضای آزادی مشترک بین مدیران و غیرمدیران دائماً توسط تعامل بین آنها و نیروهای محیطی بازتعریف می شود. با این حال، این الگو در مقایسه با الگوی قبلی پیچیده‌تر بود.

نتیجه

به گفته تاننبام و اشمیت، رهبران موفق می دانند که کدام رفتار در یک زمان خاص مناسب ترین است. آنها رفتار خود را پس از تحلیل دقیق خود، زیردستان، سازمان و عوامل محیطی شکل می دهند.