افشاگران و سوت زدن در دوران معاصر

ما اغلب اصطلاحات، افشاگران، و روش افشاگری را در رسانه ها و نشریات مختلف می شنویم. علاوه بر این، ما همچنین می شنویم که چگونه افشاگران موارد تخلف و سایر جنبه های مربوط به نقض حاکمیت شرکتی را آشکار کرده اند.

به عنوان مثال، در سال 2017، شرکت هندی IT (فناوری اطلاعات)، Infosys، در اخبار برخی از تخلفات بود که یک افشاگر ناشناس به بورس ها و سایر مقامات نظارتی برجسته کرد.

در واقع، Infosys به دلیل افشای مکرر تخلفات توسط افشاگر ناشناس، تیتر اخبار مطبوعات تجاری را به خود اختصاص داد. بنابراین، افشاگران و افشاگران جنبه‌هایی هستند که همه افراد مشتاق و حرفه‌ای مدیریت اگر می‌خواهند در مورد دنیای کسب‌وکار «دانستند» باید از آن‌ها آگاه باشند.

افشاگران چه کسانی هستند و چه کار می کنند؟

بنابراین، دقیقاً افشاگران چه کسانی هستند؟ برای شروع، با توجه به موارد نقض و مسائل مربوط به حاکمیت شرکتی، پیروی از رویه ها و هنجارهای مناسب در انجام امور روزمره برای شرکت ها مهم است.

با این اوصاف، بسیاری از شرکت‌ها اغلب موارد تخلف را «پوشانده» و پنهان می‌کنند و به همین دلیل نیاز به برجسته‌سازی چنین مواردی وجود دارد.

اینجاست که افشاگران به تصویر می رسند که در آن مسائل ذینفعان مربوطه مربوط به نقض حاکمیت شرکتی و رفتار نادرست را مورد توجه قرار می دهند. در واقع، اصطلاح Whistleblowers به ​​معنای واقعی کلمه به معنای افرادی است که در مورد نقض های اخلاقی و هنجاری « سوت می زنند ».

این کار را می توان به صورت ناشناس یا آشکار انجام داد، و نمونه هایی از افشاگرانی وجود دارد که ترجیح داده اند در پس زمینه باقی بمانند و همچنین نمونه هایی از افشاگرانی که به صورت عمومی منتشر شده اند.

با توجه به این واقعیت که همیشه مسائل مربوط به حاکمیت شرکتی و تخلفات در بسیاری از سازمان ها وجود دارد، در واقع این موضوع بسیار مورد نیاز است که افشاگران برای اطمینان از رعایت رویه ها و هنجارهای مناسب بسیار مورد نیاز هستند.

نحوه برخورد با افشاگران

این موضوع به نحوه برخورد با افشاگران می انجامد. برای شروع، هرگونه شکایت یا اقدامی برای آشکار کردن تخلفات باید توسط همه ذینفعان مربوطه از جمله تنظیم‌کننده‌ها و مقامات بزرگتر شرکت جدی گرفته شود.

در واقع، شکایات افشاگران باید با توجهی که ضمانت می کنند و اهمیتی که سزاوار آن است، در صورت وجود چنین شکایاتی مورد رسیدگی قرار گیرد.

به عبارت دیگر، افشاگران و شکایات آنها نباید مورد تمسخر قرار گیرد و شرکت ها نمی توانند تظاهر کنند که چنین شکایاتی بیهوده است و شایسته توجهی نیست که باید به آنها شود. علاوه بر این، هرگونه شکایت باید جدی گرفته شود و تنها پس از احراز محاسن و معایب اکثر این اعمال تصمیم گیری شود.

به عبارت دیگر، رسیدگی به شکایات افشاگران با بررسی دقیق آنها برای شرکت ها بسیار مهم است. این بدان معناست که به محض اینکه افشاگران موارد قصور و ارتکاب را وارد می کنند، این گونه اعمال باید مورد بررسی و رسیدگی کامل قرار گیرد تا موارد تخلف کشف شود و اقدامات احتمالی در مورد آنها انجام شود.

چگونه به شکایات رسیدگی کنیم؟

با این اوصاف، این نیز این است که همه شکایات باید با دقت و کامل بررسی یا به آنها رسیدگی شود. در واقع، برخی از افشاگران هستند که فقط به خاطر آن مزاحمت ایجاد می کنند و بدون هیچ مبنای و منطقی ادعاهای ناشناس و علنی می فرستند.

چنین اقداماتی نه تنها جو شرکت ها را مخدوش می کند، بلکه باعث انحراف و اشغال وقت و انرژی تصمیم گیرندگان در شرکت ها می شود. در واقع، به همین دلیل است که بسیاری از شرکت‌ها معمولاً شکایات را جدی نمی‌گیرند، حتی زمانی که چنین شکایاتی در آنها وجود دارد.

بنابراین، بهترین اقدام این است که ابتدا از حقایق پرونده اطمینان حاصل شود و سپس اطمینان حاصل شود که شکایات در صورت وجود مزیت مورد بررسی قرار می گیرند . به همین دلیل است که رگولاتورها و برخی شرکت‌ها کمیته‌ها و بخش‌های اختصاصی برای رسیدگی به افشاگران و شکایات آنها دارند.

علاوه بر این، با توجه به جنون اخیر در مورد آزار و اذیت جنسی و تبعیض جنسیتی در شرکت‌های آمریکایی، این مورد نیز وجود دارد که افشاگران و شکایات آنها جدی گرفته می‌شود و در عین حال، هیپ‌پرور نمی‌شوند.

چند شرکت با افشاگران سروکار دارند؟

به عبارت دیگر، هیچ شکایتی از سوی افشاگران نباید رد شود و در عین حال نباید هیاهویی نیز به آنها داده شود. در واقع، نحوه برخورد شرکت‌ها با افشاگران اغلب بازتاب خوبی از مدیریت حاکمیت شرکتی و مسائل تبعیض است.

به عنوان مثال، بسیاری از شرکت‌ها اغلب با ایجاد خطوط تلفنی که ناشناس بودن و محرمانه بودن بسیار مورد نیاز را برای شاکیان فراهم می‌کند، با تبعیض جنسیتی برخورد می‌کنند ، و این راهی است که تا آنجا که به رفتار و برخورد با افشاگران مربوط می‌شود، پیش می‌رود.

علاوه بر این، بسیاری از شرکت‌ها وجود دارند که ابتدا شکایات را ثبت می‌کنند و سپس از افشاگران می‌خواهند که ادعاهای خود را به اطلاع عموم برسانند. پس از انجام این کار، افشاگران ملزم به ارائه مدارک ادعای خود هستند و پس از آن تصمیم گیرندگان و نهادهای نظارتی مسئولیت را بر عهده می گیرند.

نتیجه

همچنین زمانی که افشاگران در بالاترین سطوح ادعای تخلف می کنند، بوی بدی ایجاد می کند که رسیدگی به آن برای همه دشوار است.

این همان چیزی است که در مورد Infosys رخ داد که در آن تخلفات در بالاترین سطح ادعا شده بود، و نحوه رسیدگی به کل موضوع در سازمان محترمی مانند Infosys بازتاب ضعیفی دارد.

برای جمع بندی، بهتر است همه هنجارهای شرکتی رعایت شود و در صورت وجود شکایت، با احترامی که شایسته آن است، برخورد شود.