سیستم ها و سیاست های پاداش

شاید مهم ترین جنبه در هر سازمان، سیستم پاداش است. این امر به این دلیل است که کارکنان خدمات خود را به صورت رایگان ارائه نمی دهند و از سوی دیگر سازمان ها نمایشگاه خیریه برگزار نمی کنند. این بدان معناست که تعهدات قراردادی بین کارکنان و سازمان ها در مورد میزان کار و میزان دستمزد برای کار انجام شده است. از این رو، سیاست های پاداش باید این جنبه را منعکس کند.

با این حال، یک جنبه قابل توجه در مورد سیستم های پاداش که معمولا نادیده گرفته می شود این است که کارکنان نیازهای ذاتی دارند غیر از نیازهای پولی به تنهایی . این نیاز ذاتی به شناخت، رفتار بهتر، و پاداش کار خوب آنها، ستون دیگری را تشکیل می دهد که سیستم پاداش و سیاست های پاداش بر آن استوار است.

سیاست های پاداش پولی

انتخاب بدیهی و طبیعی هر سیستم پاداش، ارائه مشوق های پولی است. این بدان معناست که افزایش حقوق، پاداش و کمک هزینه که ماهیت پولی دارند، نقش کلیدی در ایجاد انگیزه در کارکنان دارند. این پاداش های بیرونی نیازهای اساسی کارکنان را برای حفظ خود و خانواده هایشان برآورده می کند. یک سیستم پاداش ایده‌آل می‌تواند افزایش درجه‌بندی دستمزد و پاداش‌هایی را فراهم کند که با بهترین شیوه‌های صنعت هماهنگ است و در سراسر سازمان بدون تبعیض علیه بخش‌ها یا بخش‌های خاص هماهنگ می‌شود. علاوه بر این، مشوق‌های پولی نباید بر اساس جنسیت، قومیت یا سایر جنبه‌های هویتی تبعیض قائل شوند. سیاست های پاداش نیز باید تناسب بین کارمند و نقشی را که او ایفا می کند در نظر بگیرد. هیچ فایده ای برای داشتن یک فرد اشتباه برای شغل مناسب یا یک فرد مناسب برای شغل اشتباه وجود ندارد.

سیاست های پاداش غیر پولی

همانطور که در بخش اول بحث شد، سیستم پاداشی که نیازهای درونی کارکنان را تشویق می کند، یک سیستم ایده آل است. این بدان معنا نیست که پاداش های بیرونی مانند پرداخت و پاداش مهم نیستند. در عوض، ترکیبی از پاداش های خارجی و پاداش های غیر پولی مانند شناخت، جوایز و تبلیغات برای کار خوب کارمند، کلید واقعی سازی عملکرد است. به عبارت دیگر، سیستم پاداش ایده آل موفق می شود عملکرد خوب را هم با انگیزه های پولی و هم با انگیزه های غیر پولی پاداش دهد.

برخی از جوایز غیر پولی همچنین می‌توانند شامل مزایا و مزایایی مانند عضویت در باشگاه‌های انحصاری، مسکن و حمل‌ونقل ارائه‌شده توسط شرکت، و دوره‌های آموزشی پیشرفته و ارتقای مهارت‌های نرم‌افزاری باشند که به کارکنان انگیزه می‌دهد تا خودشان را شکوفا کنند. به عنوان مثال، شرکت هایی مانند Fidelity بیشتر بر روی بسته مزایا در سطوح ارشد تمرکز می کنند که شامل طیفی از پاداش های غیر پولی مانند موارد ذکر شده در بالا است. علاوه بر این، جوایز دوره ای و تبلیغ تلاش های افراد برتر در بسیاری از شرکت ها از جمله IBM و Infosys انجام می شود.

افکار بسته

اگر به کارمندان دستمزد هنگفتی داده شود یا به رسمیت شناخته شوند کافی نیست. سیستم پاداش ایده‌آل کارکنان را تشویق می‌کند تا با تطبیق نیازهای درونی خود با پاداش‌های بیرونی، در حد توان خود عمل کنند. بسیاری از شرکت‌ها سیستم‌های پاداش و سیاست‌های پاداشی را ایجاد کرده‌اند که این جنبه تناسب بین نیازهای مختلف و همسویی مهارت‌های یک کارمند را با نقشی که او انجام می‌دهد تشخیص می‌دهد.