همانطور که می دانیم تئوری رهبری موقعیتی پیشنهاد می کند که یک رهبر باید سبک رهبری خود را با توجه به موقعیت و محیط تغییر دهد. رهبران همچنین باید سطح پیروان خود را در نظر بگیرند. برای تصمیم گیری در مورد یک سبک رهبری خاص اکنون بیایید بررسی کنیم که آیا سبک رهبری اعمال شده توسط رهبر اصلاً بر زیردستان تأثیر می گذارد و اگر آنها تأثیر می گذارند پس چگونه اتفاق می افتد؟

در زمینه سازمانی، یک مدیر نه تنها برای تیم زیردستان خود برتر است، بلکه رهبر آنها نیز می باشد. این بدان معناست که به عنوان یک مدیر، او باید اطمینان حاصل کند که زیردستان به طور منسجم به عنوان یک واحد برای دستیابی به اهداف بخش یا عملکرد کار می کنند، و اگر مشکلی پیش آمد، مدیر باید قدم برداشته و مسئولیت را به عنوان یک رهبر بر عهده بگیرد.

چگونه یک مدیر می تواند اطمینان حاصل کند که هر یک از اعضا و تیم به طور جمعی در جهت آن هدف مشترک کار می کنند؟ گاهی اوقات، سهم هر یک از اعضا یکسان نیست، برخی کار می کنند و برخی نه، که اغلب منجر به عدم تعادل و منفی در تیم و محیط کار می شود.

این سبک رهبری است که توسط مدیر اعمال می شود که تا حد زیادی مسئول ایجاد چنین موقعیتی است. هر تیمی دارای افرادی است که در سطوح مختلف شایستگی و تعهد نسبت به کاری که انجام می دهند، برخی فعال هستند و برخی دیگر باید تحت فشار قرار گیرند . در هر صورت، نقش مدیر به‌عنوان یک رهبر در جایی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند که او باید با نوع سبک رهبری که می‌تواند با هر زیردستان تمرین کند، انعطاف‌پذیر باشد.

بیایید سعی کنیم رابطه بین سبک های رهبری و توسعه زیردستان را با جزئیات کمی درک کنیم. چهار سبک رهبری موقعیتی را که هرسی و بلانچارد شناسایی کردند را به یاد بیاورید. آنها بودند:

• گفتن
• فروش
• شرکت کردن
• تفویض اختیار

اکنون به نمودار زیر نگاهی بیندازید که سطح پیشرفت فالوورها را بر اساس شایستگی و تعهد آنها نسبت به کارشان نشان می دهد.

برای زیردستان، که در سطح D2 قرار دارد که در آن شایستگی هایی دارد اما تعهد ناسازگاری از خود نشان نمی دهد، رهبر می تواند به سبک گفتن متوسل شود. در این صورت نمی توان برای انجام کار بدون دستور و راهنمایی به زیردستان اعتماد کرد. برای زیردستانی که در دسته D3 یا شایستگی بالا اما تعهد متغیر قرار می‌گیرند، سبک رهبری می‌تواند فروش باشد، زیرا رهبر باید از این زیردستان خرید کند تا تعهد آنها را نسبت به کار تضمین کند. از آنجایی که آنها صلاحیت لازم برای انجام کار را دارند، دستورالعمل لازم نیست، اما چنین زیردستانی مایلند ارزش کاری را که انجام می دهند برای متعهد شدن به آن ببینند.

و در نهایت، اگر زیردستان در رده D4 قرار گیرند که در آن هم تعهد و هم انگیزه بالایی دارند، بهترین سبک رهبری می تواند تفویض اختیار باشد، جایی که رهبران باید شایستگی و تعهد زیردستان را درک، تصدیق و قدردانی کنند و به آنها اعتماد کنند. آنها با مسئولیت ها

رهبران باید از محیط اطراف خود آگاه بوده و نسبت به توانایی ها و انگیزه های پیروان/ زیردستان خود حساس باشند تا بتوانند تصمیمات مؤثری اتخاذ کنند.