به طور معمول یک حرفه شامل یک مسیر رشد است که فرد را در یک دوره زمانی معین به موقعیت بالاتری در سلسله مراتب سازمانی می برد. به آن نردبان شغلی یا مسیر شغلی می گویند. اکثر سازمان ها از قبل مراحل مختلف عمر یک سازمان را ترسیم می کنند. این کار برای ارزیابی پیشگیرانه حرکات مختلف شغلی، حرکت های عمودی و جانبی یا متقاطع انجام می شود.

نردبان های شغلی بخشی از خدمات اطلاعاتی هستند که به نوبه خود جزء سیستم های توسعه شغلی هستند . بخشی از فرآیند مدیریت شغلی است. بر اساس یک نظرسنجی انجام شده در بین 182 شرکت از 500 شرکت ثروتمند، نردبان شغلی یا مسیر شغلی به عنوان یکی از ابزارهای موثر حفظ، انگیزه کاری و برقراری ارتباط در نظر گرفته شده است.

فرآیند تعیین مسیر شغلی هم برای کارکنان و هم برای سازمان مفید است. از دیدگاه سازمان، آنها می توانند از فرصت های شغلی آینده برای کارکنان و پاسخگویی به سؤالات کارکنان در مورد پیشرفت شغلی آنها جلوگیری کنند. بسیاری از سازمان ها مشاغل را بر اساس خانواده های شغلی گروه بندی می کنند. برای مثال جنرال موتورز یکی از این استراتژی ها را به کار می گیرد. آنها بازاریابی، منابع انسانی، مهندسی و تولید و غیره را گروه بندی می کنند تا تصویری از چشم انداز آینده برای کارمند در هر گروه تهیه کنند.

برای یک کارمند، مسیر شغلی یا نردبان به او کمک می کند تا در طول حرفه اش اهدافی را برای خود تعیین کند. خود را به طور مستمر ارزیابی کند و مهارت های جدید مورد نیاز در زمان انتقال از یک موقعیت به موقعیت بالاتر را توسعه دهد. مسیر شغلی شامل خط زمانی، اهداف میانی و مهارت‌ها و شایستگی‌ها یا شایستگی‌ها است. بنابراین به عنوان یک نقشه راهنما عمل می کند. به عنوان مثال، مسیر شغلی در بخش فروش ممکن است به صورت زیر باشد:

توسعه کسب و کار اجرایی ⇒ توسعه کسب و کار ارشد اجرایی ⇒ دستیار مدیر ⇒ معاون مدیر ⇒ مدیر ⇒ مدیر فروش منطقه ⇒ مدیر ارشد ⇒ معاون مدیر کل ⇒ مدیر کل ⇒ معاون رئیس و غیره.

در هر سطح ممکن است از یک کارمند خواسته شود که زمان مشخصی را صرف کند و سطح معینی از بهره وری را ارائه دهد. مگر اینکه فرد عملکرد درخشانی داشته باشد، چارچوب زمانی به خطر نمی افتد. در یک نظرسنجی تحقیقاتی مشخص شد که سازمان‌هایی که متخصصان بسیار جوانی را از مدارس عالی کسب‌وکار انتخاب کرده و آنها را به سمت‌های ارشد ارتقا دادند، علیرغم مهارت‌ها و صلاحیت‌های غنی، به‌شدت شکست خوردند! بنابراین لازم است زمان خاصی را در هر سطح صرف کنید، که شما را برای مرحله بعدی آماده می کند.

کارمندانی که عملکرد بهتری از دیگران دارند در مسیرهای توسعه سریع قرار می گیرند که در آن ورودی های آموزشی به آنها ارائه می شود تا بتوانند پله های ترقی را طی کنند و به زودی موقعیت های رهبری را به دست گیرند. برای چنین مواردی مسیرهای شغلی چندگانه یا دوگانه در سالهای اخیر پیش آمده است! این امر به ویژه در مورد دانشمندان و مهندسانی که فاقد مهارت های مدیریتی هستند و به عنوان افرادی نامناسب برای رهبری یا موقعیت های مدیریتی در نظر گرفته می شوند، صادق است. امروزه سازمان ها مسیرهای شغلی دوگانه ای دارند تا فردی که در موقعیت فنی قرار دارد بتواند در هر یک از مسیرهای مورد نظر حرکت کند.

بنابراین به نظر می رسد که مسیرها و نردبان های شغلی کمک کننده خوبی به سیستم توسعه شغلی در سازمان ها هستند. جدای از مزایای ذکر شده در بالا، آنها همچنین به عنوان عوامل انگیزشی با کمک به کارکنان در حفظ تمرکز عمل می کنند.