مطالعات اخیر نشان داده است که بسیاری از کارمندان تمایل کمتری به پذیرش پیشنهادهای جابجایی کارفرمایان خود دارند.مهمترین عامل مرتبط با تمایل آنها به نقل مکان، تمایل همسرشان است. زوج ها پس از ازدواج ترجیح می دهند در همان شهر کار کنند و در موارد نادری تمایل به مهاجرت دارند. این یافته تعجب آور نیست زیرا از زمانی که زنان شروع به کار کردند، این اتفاق افتاده است. جابجایی قبلی یک مشکل واقعی نبود، اما زمانی که هر دو نفر مشغول به کار هستند، سازمان ها در جابجایی کارکنان خود با مشکلات بزرگی مواجه می شوند. اگر آنها کارمند را برای جابجایی تحت فشار قرار دهند، شروع به جستجوی فرصت های شغلی دیگر می کنند و اوراق خود را با سازمان فعلی خود قرار می دهند.

برخی از سازمان‌های مقیاس بزرگ، که عموماً به عنوان توسعه‌دهندگان مردم شناخته می‌شوند، از قبل شروع به ارائه کمک‌های جابجایی به کارمندان خود کرده‌اند. آنها برای جابجایی همسرانشان نیز هماهنگی می کنند. با این حال، سطح و درجه چنین کمکی بسیار پایین است. بستگی به ضرورت جابجایی آن کارمند خاص دارد.

عمدتاً کمک جابجایی به کارمندان درجه بالاتر ارائه می شود . کارمندان سطح پایین یا متوسط ​​هنوز در این دسته قرار نمی گیرند و سازمان ها هنوز ارائه کمک های جابجایی به این کارمندان را برای آنها امکان پذیر نمی دانند. بله، کارمندان درجه یک قطعا می توانند از این سیاست استفاده کنند.

ارائه کمک جابجایی به این معنا نیست که سازمان به همسران کارمندان خود شغل ارائه می دهد. بلکه به این معنی است که مبلغ مشخصی را به همسر پیشنهاد می کنند تا در رزومه نویسی و کاریابی به او کمک کنند. برخی از شرکت ها همچنین از طریق مراجع و شبکه های خود به آنها در یافتن شغل در ایالت یا کشوری که در آن جا به جا می شوند کمک می کنند. معروف است که موتورولا چنین کمکی را به همسران کارمندان خود ارائه می دهد که برای انجام وظایف بین المللی نقل مکان کرده اند. این یک تحول مثبت برای هر دو طرف است. Unisys سیاستی برای پرداخت حدود 500 دلار به همسر شاغل کارمند خود دارد تا در جستجوی کار و نوشتن رزومه کمک کند.

حتی جانسون و جانسون به همسر کارمندان خود مشاوره شغلی ارائه می دهد و اطلاعات مربوط به شغل را در اختیار آنها قرار می دهد تا جابجایی را تقویت کند. بسیاری از سازمان ها از جمله راه آهن برلینگتون شمالی سانتافه و ConAgra به طور ویژه مشاوران جابجایی و حتی شرکت هایی را برای کمک به آنها در برنامه ریزی جابجایی کارمندان خود استخدام کرده اند. نه تنها این، بلکه کارکنان خود را نیز در کل فرآیند مشارکت می دهند و تنها زمانی که راه حلی عملی پیدا می کنند، آنها را جابه جا می کنند.

برخی از سازمان ها روی سیاست های خود تجدید نظر کرده اند و به مدیران خود اجازه می دهند هر دو همسر را استخدام کنند. آنها سیاست های خود را در مورد خویشاوندی تغییر داده اند، اما هنوز این قانون را دارند که هنوز نمی توانند زیر نظر یک سرپرست در همان بخش کار کنند یا نمی توانند تحت نظارت مستقیم همسر خود کار کنند. برای استخدام هر دو همسر، سیاست های متعددی را ارائه کرده اند که برای آنها مفید است. این برای کارفرما نیز مفید است زیرا شامل هزینه کمتری برای جابجایی و جابجایی کارکنان می شود. آنها اکنون می توانند تمام خانواده را به راحتی جابجا کنند. عیب عمده این سیاست این است که اگر یکی از همسران سازمان را ترک کند به هر دلیلی فوت کند، دیگری نیز ممکن است آن را ترک کند.