موفقیت یک برنامه آموزشی از نظر نتیجه نهایی یا افزایش توانایی کاری، مهارت یا شایستگی در کارآموز ارزیابی می شود. برای موفقیت هر برنامه آموزشی، پیروی از فرآیند خاصی بسیار ضروری است.

فرآیند اصلی همانطور که در شکل زیر نشان داده شده است شامل چهار مرحله است که عبارتند از ارزیابی، توسعه، تحویل و ارزیابی .

• فرآیند آموزش با مرحله نیازسنجی آغاز می شود . هدف مرحله ارزیابی این است که بفهمیم آیا آموزش لازم است یا نه. اگر پاسخ مثبت است؛ مرحله بعدی تعیین شکاف شایستگی یا مهارت و مداخله آموزشی مناسب مورد نیاز است. مداخله آموزشی اساساً از نظر نگرش، دانش و مهارت (ASK) تصمیم گیری می شود که ترکیبی از آنها شایستگی نامیده می شود. این ارزیابی که «تحلیل نیازهای آموزشی» نیز نامیده می شود در سه سطح شغل، تحلیل فردی و سازمانی انجام می شود. 

   

• هنگامی که تحلیل نیازهای آموزشی کامل شد، مرحله بعدی توسعه است. این مرحله شامل توسعه محتوا و مواد آموزشی است. درست از طراحی محیط مناسب تا تصمیم گیری در مورد ابزارهای مختلف، همه چیز در مرحله توسعه مورد توجه قرار می گیرد. بازی‌ها، A/V، مطالعات موردی، مداخله در کلاس ابزارهای مختلفی هستند که جدا از محتوای ارائه شده ممکن است در مورد آنها تصمیم گیری شود. به عنوان مثال در آموزش رفتاری هوش هیجانی، کار گروهی، گوش دادن نمونه هایی از شایستگی هایی هستند که برای انجام کار برتر مورد نیاز هستند. بسته به عوامل مختلفی مانند جمعیت شناسی، ماهیت شغلی و غیره که در مرحله اول به آنها توجه می شود، ممکن است از طریق هر یک از روش های فوق به کارآموزان منتقل شود. 

   

• مهمترین مرحله و شاید کمترین موردی که در فرآیند آموزش روی آن صحبت شده است، زایمان است. پس از پایان مرحله توسعه، نوبت به انجام آموزش می رسد. عواملی مانند زمان و مکان تحویل از قبل در مراحل اولیه تعیین شده است. عوامل مختلفی وجود دارد که روند تحویل را تعیین می کند مانند جمعیت شناسی شرکت کننده، مداخله آموزشی، سبک فردی مربی و غیره. این تنوع زیادی را در برنامه های آموزشی به ارمغان می آورد. 

   

• ارزشیابی آخرین مرحله در فرآیند آموزش است و از منظر ارزیابی اثربخشی آموزش اهمیت بیشتری دارد. ناگفته نماند که هدف آن تحلیل این است که آیا آموزش در دستیابی به هدف (پر کردن شکاف شایستگی، تغییر نگرش، توسعه مهارت‌های جدید و غیره) مؤثر بوده است یا خیر. روش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توان اثربخشی برنامه‌های آموزشی را ارزیابی کرد، اما تعداد زیادی از آنها قادر به پاسخگویی به بازگشت سرمایه نیستند. مؤثرترین ابزار برای ارزیابی آموزش، مدل ارزشیابی کرک پاتریک است. 

برای اینکه ارزیابی موثر باشد، هم معیارها و هم طراحی برنامه آموزشی تصمیم گیری می شود تا مغایرتی وجود نداشته باشد و شرکت کنندگان بتوانند به طور موثر منافع را برای خود ارزیابی کنند. ارزیابی بر اساس واکنش شرکت کنندگان به آموزش، یادگیری آنها و تغییر در رفتار انجام می شود. سپس این بازخورد در مرحله اول «تجزیه و تحلیل نیازهای آموزشی» برای مؤثرتر کردن آموزش آینده مورد استفاده مجدد قرار می گیرد.