بسیاری از سازمان‌ها در سناریوی معاصر به اهمیت تعادل بین کار و زندگی برای کارکنان پی برده‌اند، به گونه‌ای که آنها سالم و شاد بمانند که مستقیماً بر بهره‌وری آنها در کار و رضایت کلی شغلی منعکس می‌شود. تحقیقات ثابت کرده است که با اجبار کارکنان برای دستیابی به اهداف/تولید بالاتر، ممکن است در کوتاه مدت نتایجی به همراه داشته باشد اما ممکن است منجر به عوارض یا چالش‌های بلندمدت مانند جابجایی زیاد کارکنان و نارضایتی از شغل شود.

سازمان‌ها در حال حاضر ایده‌های خلاقانه و اقدامات قابل‌توجهی برای تقویت حس تعلق در میان کارکنان در محل کار ارائه کرده‌اند. یکی از بهترین راه‌ها ایجاد آزادی و کنترل کافی برای کارمندان برای انجام وظایف کاری است که باعث می‌شود آنها احساس ارزشمندی کنند. ابتکارات مختلف از پایان شرکت در قالب گزینه های کاری انعطاف پذیر، زمان بندی انعطاف پذیر، قراردادهای پروژه، کار از خانه، دورکاری، اشتراک کار، تعطیلات، تعطیلات نامحدود و غیره، به تقویت روابط کارمند و کارفرما کمک زیادی کرده است.

گزینه های کاری انعطاف پذیر اخیراً اهمیت پیدا کرده است، از نظر بهبود تعادل بین کار و زندگی کارکنان و بهره وری کلی در محل کار با کاهش سطح استرس آنها و ایجاد حس انعطاف پذیری برای انجام کارشان از هر مکان جغرافیایی و در زمان مناسب. با کاهش زمان صرف شده برای رفت و آمد برای رسیدن به محل کار، کارکنان می توانند زمان با کیفیتی را به موضوعات استراتژیک اختصاص دهند و به مسائل مربوط به کار بسیار کارآمدتر رسیدگی کنند. جدای از این، گزینه های کاری انعطاف پذیر به طور مساوی به حفاظت از محیط زیست، بهینه سازی منابع، کنترل آلودگی و کاهش اثرات بد انتشار گازهای گلخانه ای با کنترل زمان و هزینه های حمل و نقل از یک مکان جغرافیایی به مکان دیگر کمک می کند. کارگران منعطف فرصت بهتری برای سالم ماندن با یافتن زمان برای ورزش کردن و حفظ یک رژیم بهداشتی منظم دارند، آنها می توانند در طول ساعات کاری استراحت های لازم را داشته باشند تا به جای اینکه ساعت های طولانی روی صندلی ها بچسبند کمی کشش داشته باشند. یکی دیگر از مزایای گزینه های کار انعطاف پذیر، پیوند خانوادگی و تقویت روابط است که در نتیجه انگیزه و مشارکت کارکنان در کار قطعا افزایش می یابد.

سازمان ها در سناریوی معاصر ممکن است از استراتژی ها یا راه حل های کاری متنوعی پیروی کنند. هر جایگزین استراتژیک در زیر توضیح داده شده است:

تعطیلات نامحدود: شرکت‌هایی مانند Mammoth HQ، Netflix، LinkedIn و بسیاری دیگر از این استراتژی انعطاف‌پذیری استفاده می‌کنند. تعطیلات نامحدود مبتنی بر اصول احترام و اعتماد متقابل است. اگر سازمان‌ها با بررسی گسترده استعدادها و ویژگی‌های شخصیتی، بهترین‌ها را انتخاب و استخدام کنند، چنین کارکنانی می‌توانند ثابت کنند که دارایی‌های شرکت هستند و برای اطمینان از بهره‌وری بالاتر، به دخالت کمتر یا مقررات سخت‌گیرانه نیاز دارند. این گونه کارمندان به نفع سازمان کار می کنند و به منافع شخصی خود نیز رسیدگی می کنند. تعطیلات نامحدود برای چنین شرایط سازمانی مناسب است، جایی که کارکنان خودانگیخته هستند و ایده روشنی در مورد مسئولیت‌پذیری و انتظارات کاری خود دارند. از طرف دیگر تعطیلات نامحدود می تواند با صرفه جویی در هزینه های صرف شده برای هر کارمند، مزایای زیادی برای کارفرمایان داشته باشد.

نتایج-فقط-کار-محیط : حامیان اصلی این استراتژی کالی رسلر و جودی تامپسون بودند و کار آنها در کتاب «چرا کار بد است و چگونه آن را برطرف کنیم» منتشر شد. بر اساس این روش، عملکرد کارکنان بر حسب مشارکت آنها در تحقق اهداف سازمانی و در دستیابی به نتایج یا خروجی های مورد نظر که باید قابل اندازه گیری باشد، ارزیابی می شود. صرف حضور فیزیکی در محل کار یا تعداد ساعات کار در کانون توجه نیست، بلکه تنها نتایج قابل اندازه گیری یا کمی از سوی کارفرمایان اهمیت داده می شود. سازمان‌هایی مانند Mindtools، بخش‌های Gap از ROWE برای دستیابی به اهداف مرتبط با کار خود و ارتقای حداکثر بهره‌وری کارکنان استفاده می‌کنند.

کار از راه دور : کارمندان کاملاً دور از محل کار کار می کنند. از آنجایی که کارمندان می توانند از راه دور کار کنند و اصلاً نیازی به مراجعه به دفتر ندارند، می توانند از هر نقطه ای از جهان با وابستگی شدید به ابزارهایی مانند کنفرانس ویدیویی و روش های ارتباط مجازی به طور منظم کار کنند. استراتژی کار از راه دور می تواند موثر باشد که توجه کافی به تقویت رابطه با کارکنان، استفاده از فناوری های مختلف برای حفظ ارتباط، با ارائه فرصت های آموزشی و توسعه، تعیین اهداف روشن و همسویی عملکرد با پاداش ها و قدردانی ها شود.

اشتراک‌گذاری شغل : سازمان‌هایی مانند کوالکام و بسیاری دیگر، به برنامه‌های اشتراک‌گذاری شغلی که در آن دو یا بیش از دو نفر حرفه‌ای برای انجام یک کار بر اساس توافق متقابل همکاری می‌کنند، بسیار وابسته هستند. می توان اینگونه تفسیر کرد که متخصصان با کار 2 تا 3 روز در هفته به یک کار پاره وقت مشغول می شوند که سپس توسط متخصص دیگر برای 2 تا 3 روز دیگر در هفته انجام می شود. اما آنها با کار به عنوان پاره وقت و بر اساس برنامه درک متقابل خود یا تخصیص ساعات کاری خود، یک کار تمام وقت را انجام می دهند.

هفته های کاری فشرده : این نیز یکی از گزینه های کاری انعطاف پذیر است که در آن یک کارمند می تواند ساعات کاری خود را برای چند روز از هفته برنامه ریزی و توزیع کند. یک حرفه ای ممکن است ترجیح دهد برای ساعات طولانی (تقریباً 10 ساعت) برای حدود 4 روز از هفته کار کند، به جای اینکه 40 ساعت کاری را در کل هفته تقسیم کند. اما باید مراقب اجرای این نوع برنامه کاری برای کارکنان با ارزیابی امکان سنجی و پذیرش از سوی کارکنان یا استخدام های جدید بود.

سفارشی‌سازی ساعات کاری : طبق این روش، به کارکنان آزادی کامل داده می‌شود تا ساعات مورد نظر خود را برای کار انتخاب کنند. این فرصت کافی را برای کارمندان فراهم می کند تا زمان خود را بر این اساس برنامه ریزی کنند، با انتخاب ساعات کاری شخصی خود (مثلاً 3 بعدازظهر تا 8 بعدازظهر) در مورد پربازده ترین ساعات کار خود تصمیم بگیرند، به تعهدات شخصی، سلامت و حرفه خود نیز بپردازند.

فرصت های پاره وقت: بزرگترین محدودیت این نوع گزینه کاری این است که اکثر کارمندان به دلیل مسائل حقوقی یا محدودیت های مزایا شغل خود را ادامه نمی دهند یا ترک می کنند.