چرا خطرات شغلی تنها به کارکنان شرکت های تولیدی محدود نمی شود؟

از نظر تاریخی، شرکت‌های تولیدی و آن دسته از شرکت‌هایی که در ساخت‌وساز و کارهایی که شامل کار با ماشین‌آلات سنگین و مانند آن می‌شوند، تصور می‌شد که دارای خطرات شغلی قابل توجه یا خطراتی برای کارکنان در حین کار هستند.

خطرات شغلی، همانطور که از نام آن پیداست، خطراتی برای زندگی و اعضای بدن است که کارگران باید متحمل شوند، زیرا آنها در نزدیکی کوره‌های بلند کار می‌کنند، یا جرثقیل‌ها را کار می‌کنند و مصالح ساختمانی و مانند آن را کار می‌کنند.

از آنجایی که احتمال وقوع حوادث زیاد است، زیرا این مشاغل پرخطر هستند، بنگاه ها و همچنین قانون کار، این خطرات را بر اساس شدت طبقه بندی کرده و برای مجروحان یا بدتر از آن، خانواده های کارگران متوفی در صورت مواجهه با حوادث، غرامت اجباری می کنند. در کار

در واقع، خطرات شغلی در این شرکت‌ها آنقدر مهم تلقی می‌شد که یک دسته کامل از قوانین و مجسمه‌ها به نحوه پرداخت غرامت به کارگران اختصاص داشت.

با این حال، ظهور بخش خدمات تا حدودی از اهمیتی که ما به مخاطرات شغلی در چنین شرکت‌هایی می‌دهیم کم کرده است، زیرا به طور گسترده اعتقاد بر این است که کارکنان این شرکت‌ها که در دفاتر پلاست کار می‌کنند تا حدودی در برابر خطرات شغلی محافظت می‌شوند.

نشستن سیگار کشیدن جدید و سایر آسیب های شغلی است که باید برطرف شود

با این حال، بحث ما این است که خطرات شغلی قابل توجهی در همه شرکت ها، از جمله نرم افزار و خدمات مالی و همچنین در سایر شرکت های بخش خدمات وجود دارد.

به عنوان مثال، اکنون به طور گسترده تشخیص داده شده است که مشاغل روی میز شامل تایپ کردن مکرر و خیره شدن به صفحه نمایش کامپیوتر است که می تواند باعث آسیب RSI یا آسیب فشار مکرر شود که به عنوان سندرم تونل کارپل نیز شناخته می شود و می تواند عضلات و مفاصل شانه را تحت تأثیر قرار دهد.

علاوه بر این، قرار گرفتن بیش از حد در معرض دستگاه‌های دیجیتال مانند صفحه‌نمایش رایانه و گوشی‌های هوشمند نیز می‌تواند منجر به زوال بینایی شود.

علاوه بر این، نشستن برای مدت طولانی می تواند منجر به اختلالات کمر و سایر ناتوانی ها شود. در واقع، همانطور که گفته می شود، نشستن سیگار کشیدن جدید است، و از این رو، آنچه این کلیشه نشان می دهد این است که فضاهای کاری به ظاهر مجلل که همه امکانات مدرن را در اختیار کارکنان دارند، می توانند خطرات شغلی قابل توجهی را به همراه داشته باشند.

بنابراین، زمان آن فرا رسیده است که شرکت‌های بخش خدمات نیز اطمینان حاصل کنند که کارکنان در قبال چنین خطراتی، چه به صورت پولی یا غیر پولی، غرامت دریافت کنند.

جنبه کلیدی در اینجا این است که ما نباید فکر کنیم که خطرات شغلی فقط آنهایی هستند که منجر به مرگ یا صدمات شدید می شوند و در عوض باید واقعیت های جدید را در نظر بگیریم.

چگونه است شرکت های بخش خدمات و نرم افزارهای زمان بالا خطرات ارسال در محل را به رسمیت می شناسند

با این حال، اینها تنها خطرات شغلی برای کارکنان شاغل در شرکت‌های بخش نرم‌افزار و سایر خدمات نیست.

برای مثال، در طول سال‌های رونق دهه اول هزاره جدید، برای بسیاری از دانش‌آموزان عادی بود که برای انجام وظایف کوتاه و طولانی به خارج از کشور سفر کنند.

این سفرها خطرات خاص خود را به همراه داشت، مانند ابتلا به بیماری در هنگام اقامت در یک سرزمین خارجی یا بیمار شدن به دلیل تغییرات آب و هوایی و تغییر ناگهانی شرایط آب و هوایی در کشورهای دوردست که کاملاً با کشورهای دیگر متفاوت است.

علاوه بر این، همیشه این احتمال وجود داشت که به دلیل ناآشنایی با زبان و آداب و رسوم محلی، متخصصان نرم افزار به دلیل ناآگاهی از قوانین محلی، با شهروندان یا مقامات محلی دچار مشکل شوند.

در واقع، در تجربه کاری خود، هر زمان که به خارج از کشور اعزام می شدیم، با خطرات شغلی قابل توجهی مواجه می شدیم که به اندازه هر خطری که شرکت های تولیدی از نظر ایمنی کارکنان متحمل می شدند، جدی بود.

به همین دلیل است که ما استدلال می کنیم که وقت آن رسیده است که دولت و سایر ذینفعان چنین خطرات شغلی را بشناسند و آنها را در قوانینی تدوین کنند که می تواند بر این اساس به متخصصان یقه سفید کمک کند.

چگونه می توان توسط متخصصان نرم افزار برای به حداقل رساندن خطرات، پست های آنلاین را هدایت کرد

بنابراین، چه راه هایی وجود دارد که شرکت های بخش خدمات می توانند خطرات شغلی را کاهش دهند؟

برای شروع، آنها می توانند اطمینان حاصل کنند که کارکنانی که در محل اعزام می شوند، بیمه درمانی لازم را دارند که در خارج از کشور معتبر است و می تواند در صورت بیماری یا بستری شدن در بیمارستان فعال شود.

در واقع، رایج‌ترین خطری که کارکنان بخش خدمات هنگام حضور در محل با آن مواجه می‌شوند این است که بیمار شوند و مطمئن نباشند که کجا و چگونه باید بستری شوند و مهم‌تر از آن، اینکه آیا هزینه‌های پزشکی بازپرداخت می‌شود یا خیر.

به‌علاوه، باید برنامه‌های جهت‌گیری برای کسانی که در محل می‌روند و همچنین برای چند هفته در خارج از کشور راهنمایی و نگهداری کنند تا کارمندان احساس کنند که به تنهایی کار می‌کنند.

جدای از این، برای شرکت هایی مانند Infosys یک رویه معمول است که اصرار کنند که کارمندان آوارگان داخلی یا مجوزهای بین المللی رانندگی داشته باشند، زیرا آنها آنها را به مکان های دورافتاده ای که حمل و نقل عمومی در دسترس نیست ارسال می کنند.

این امر خطرات خاص خود را دارد و از این رو باید سیاست هایی برای رسیدگی به تخلفات رانندگی و تصادفات در حین رفت و آمد وجود داشته باشد.

همچنین این خطر وجود دارد که ویزای کارمندی منقضی شود یا به دلیل ناآگاهی از قوانین مهاجرت باقی بماند، زیرا بسیاری از کشورهای خارجی با چنین تخلفات کیفری رفتار نمی کنند.

نحوه پرداختن به مخاطرات شغلی یک پیشنهاد برد-برد است

در نهایت، همانطور که گفته شد، هر شغلی خطراتی را به همراه دارد و تنها شدت چنین خطراتی متفاوت است.

این بدان معنی است که شرکت های بخش خدمات نیاز دارند تا به چنین خطرات شغلی رسیدگی کنند و هنگام مواجهه با چنین خطراتی به مبهم سازی متوسل نشوند.

علاوه بر این، حتی برای کسانی که در مشاغل میز کار می کنند، باید برای آسیب های محل کار و مسائل بهداشت روانی محل کار کمک شود.

از این گذشته، کارکنان دارایی اصلی شرکت‌های نرم‌افزاری و خدماتی هستند و از این رو مراقبت از آنها به نفع خودشان است و رسیدگی به خطرات اولین قدم است.